Bir keresinde biri, Tanrı'ya inanıp inanmadığımı sormuştu. Tanrı'ya inanıyor muyum? Evrendeki her şeyi tek bir kişinin yarattığına, her şeyin bir amacı olduğuna, öldükten sonra bizi bekleyen başka bir dünyanın varlığına? Nedensiz hiçbir haltın olmadığına? Bilmiyorum. "Elbette inanıyorum," diyebilmeyi, en "Elbette hayır," diyebilmeyi istediğim kadar isterdim, fakat her iki tarafında kendini haklı çıkaracak kanıtları var. İyi insanlar bir hiç uğruna ölüyor, el kadar çocuklar açlık çekiyor, ahlaksız adamlar yüksek mevkilere geliyor ve bir türlü çare bulunamayan korkunç hastalıklar can almaya devam ediyor.
Bir Tanrı var mı? Soruyu böyle geçiştirdiğim için kusuruma bakmayın, ama hiçbir fikrim yok.
Sayfa 485 - Pegasus YayınlarıKitabı okudu
Erdemlerin geliştirilmesinin içsel huzura ve esenliğe yol açtığı ve böylece hayatın güzel kılındığı fikri kolayca kabul edilebilir. Bu sayede Allah’ın sonsuz niteliklerini çok daha iyi algılayabildiğimiz fikri de mantıklı görünüyor. Fakat bu anlayışın bariz bir açığı yok mu? Bu ilahi plan aşırı verimsiz olmakla suçlanamaz mı? Allah neden bizi en başta bu erdemlerle yaratmadı? Neden merhamet, doğruluk, şefkat, nezaket ve diğerlerini içimizde programlamadı ve varlığımızın dünyevi safhasını es geçmedi? Böylece meleklerin sorusundan bir adım öteye geçemediğimizi görüyoruz: Allah insanı neden olduğundan daha iyi ya da melekler gibi bir varlık olarak yaratmadı?
Bunun cevabını çok uzaklarda aramamıza gerek yok; tek yapmamız gereken kendimize bakmak. Bahsedilen erdemlere dair hiçbir şey bilmesek de, programlanmış olsalardı asla yüksek seviyelerde var olamayacaklarını biliyoruz. Programlanan erdem, gerçek erdem olarak değil, daha alçak bir şey olarak görülür. Bir bilgisayarı her zaman doğruyu söyleyecek şekilde programlayabiliriz, ama bu bilgisayarı dürüst bir bilgisayar olarak tanımlamayız. Hastalara yardımcı olmasına rağmen bir stetoskobun merhametli olduğunu düşünmeyiz. Kur’an’da melekler özgür iradeye sahip olmayan varlıklardır; fakat insanlar meleklerden çok daha üstün bir konuma yükselebilecekleri gibi onlardan aşağı bir konuma da düşebilirler.
Sayfa 84Kitabı okudu
Diğer insanlarla ilişkilerimiz söz konusu olduğunda, duygusal insanlar, belirsiz kalan her durumu kendileri doldurma eğiliminde olabilir.
‘Doğruluk niyetle olur, ifade ile değil. Çünkü ifadeler niyetleri örter. Bunun için insanların doğrucuları ve yalancıları birbirine karışık bir biçimde, sürekli bir azap içindeler. İnsanların suskunlarından olan ben, nasıl yalan söyleyebilirim? İyi niyet, ancak doğru olmayan ifadesi ile yalan söyler. Kötü niyet ise doğruyu taklit eden ifadesi ile yalan söyler. Sözler doğru ve yalandan ibarettir. Susmak ise hilesi ve yalanı olmayan bir doğrudur... Bunun için insanlar konuşurken, ben hep sustum.’
Sayfa 150Kitabı okudu
İyi siyah veya iyi beyaz olmak gibi bir durum yoktur, iyi veya kötü insanlar vardır.
Kelâm ve felsefe ilminin hükmü.
"Benim ümmetim sapıklık üzerinde ittifak etmez."(1) Süfyan (r.a.)'dan şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Bir müçtehit dağ başında da bulunsa, o tek başına bir cemaattır." Bunun manası şudur: O âlim bulunduğu yerde, cemaatın yolunda devam eder, böylece tek başına bir cemaat gibi olur Nitekim Hz. İbrahim hakkında Cenab-ı
Çağrı yayınlarıKitabı okuyor
Diğer insanlar için yaptığımız iyi şeylerin bizim tercihimiz olması gerekir. Tercih değil de zorunluluk olarak yaptığımız iyi şeyler de, içimizdeki bardağın dolmasına sebep olabilir.
Bir insana en büyük zararı diğer insanlar değil kendisi veriyor.
Özgür irade sorusu, cehaletin güçlü silahı olan yayıncılığın yaygınlaşması sayesinde bilginin halka yayıldığı kendine güvenen çağımızda öyle bir düzeye çekildi ki bir soru olamayacak hâle geldi. Çağımızda, bilgili denilen insanların büyük bölümü yani cahiller güruhu, tüm sorunun çözümü için sorunun sadece bir yanıyla ilgilenen doğacı çalışmalarını
Sayfa 871Kitabı okudu
"Salaklık çok ayrı bir şeydir, iyi kalpli olmak çok ayrı. Ama insanlar bu ikisinin ayrımını pek yapamaz. Kendi kalpleri karadır, kötüdür; o yüzden iyi olanıda kıskanırlar. Onlarıda karartmak isterler. Kalplerinin temizliğini kötülük olarak görmek isterler. Aydınlıklarını kirletebileceklerini sanırlar"
Sayfa 178Kitabı okuyor
