"Kalabalıklar arasındaki yalnızlığın ne olduğunu ilkokula başladığımda anladım. Birinci sınıfın ilk günlerinde derslere girmeyip sürekli ağlardım. En sonunda hayatımda önemli bir yere sahip olan öğretmenim bana okulu sevdirdi. Şansım olarak sayıyorum onu. Rabbim karşıma iyi ki çıkarmış diyorum... ılkokul bitti beraberinde benden de çok şey aldı. 4.sınıfta vedalaştım öğretmenimle, gidecekti. Koskoca sınıfta hiç dostum olmadı, kendi sınıfımda tek kelâm edecek yanımda duracak bir insan bulamadım. Ortaokulu güç bela bitirdim umursama dedim, kendimi avuta avuta. O zamanlar ilk defa tanıştım kağıtlarla. Sonra ne zaman üzülsem sevinsem bir arkadaşımla paylaşmak yerine kağıtlarla paylaştım. 8.sınıfta başladım günlük tutmaya. Bana öğretmenimim hediye ettiği ajandayla. O zamanlar da yazım kötüymüş bunu anladım 🙈..."
Velhasıl kağıtların insanları insanlardan daha çok anladığını farkettim.🌾
HakUmmu