Baştan çıkarma, söylemin anlamını elinden alan ve onu kendi hakikatinden uzaklaştıran şeydir. Bu haliyle, psikanalizdeki açık söylem ve gizli söylem ayrımının tersidir. Çünkü gizli söylem, açık söylemi kendi hakikatinden değil, kendi hakikatine "doğru" saptırır.
Açık söylem işlenmiş görüntü konumundadır ve ortaya çıkan bir anlam ona nüfuz eder. Yorum ise görüntüleri ve açık söylem oyununu kırıp gizli söylemi yeniden geçerli hale getirerek anlamı özgürleştiren şeydir.
Anlama dair bütün söylemler, görünümlere son vermek isterler.
Zira psikanaliz için en kötüsü baştan çıkarılmış bilinçdışıdır.
Freud'da baştan çıkarmayı ortadan kaldırarak onun yerine son derece işlemsel bir yorumlama mekaniği, cinselliği son derece yüksek bir bastırım mekaniği koymuştur.
Yalnızca baştan çıkarma, bedenleri birbirinden ayıran cinselleşmeyi ve bundan doğan kaçınılmaz fallik iktisadı parçalayabilir.