-Ressam olsaydım, alacakaranlıkta yemek yiyişinizin portresini yapardım.
-Resmi yapılacak biri değilim.
-Allahtan, zaten ben de ressam değilim.
Sivrisinekler gibisiniz, diye iç çekti Artus. Işığı söndürür söndürmez o iğrenç vızıltı başlıyor.
Hiçbir zaman düş kırıklığına yolaçmayan tek dostluk, sarhoşların dostluğudur.
O her yerdeydi; hatta gözünü kapattığında, göz kapaklarının altında bile beliriyordu ve ona, kan lekeli dişlerini göstererek iğrenç ve gevşek bir öpücük yolluyordu.
Ölmek bir şey değil, diye fısıldadı, ölmek bir şey değil Vincent. O kadar çabuk oluyor ki. En çok can yakan şey, şaşkınlık anı. Ama o da uzun sürmüyor.
Artus yorgun diye ilan etti. Dinlenmeli, tatil yapmalı, bir yolculuğa çıkmalı. Ne var ki, birazcık olsun mutlu olma tehlikesini göze almak istemiyor. Bir hortlakla yaşıyor o, anlıyor musunuz? Bu yaratıklar çok kıskançtır, yas konusunda olağanüstü titizdirler.
Size bir öykü anlatmaya geldim doktor. Annesini sevmeyen küçük bir kızın öyküsünü... Yoo. Başlangıcım yanlış. Annesini önce çok seven, sonra ondan nefret eden bir kızın öyküsü... Benim adım Camille. Annem, Beatrice
Hayatta ne istediğini bilmek, düş kırıklığına uğramanın en sağlam yoludur. Kendinizi akıntıya bırakmalısınız, başladığınız eğitimi paşa paşa sürdürmeli, işleri oluruna bırakmalısınız... Şu sıralar hiç sınavınız yok mu?
Fikir üretme ve bunları hayata geçirme isteğinden yana sıkıntı yoktu. Ne var ki, adam fazla yufka yürekliydi ve Pumb, konuşan hayvan kurnazlığıyla bunun fazlasıyla farkındaydı.
kirli aynalarda sonsuza dek yansıyıp giden bir sürü yağmurlu pazar günü. Buna da yaşamak mı diyorsun diye homurdandı Pumb.