Aşina; insanın dur durak bilmez saatler boyunca dip dibe yaşamak zorunda kaldığı için çabucak tanıyıverdiği , savaş zamanından bir tanıdık gibi değil de, seyrek görülen ama yıldan yıla dikkate alınan bir akraba gibi; bir çocukluk arkadaşı, bir hemşire gibi, ardında bir nebze sonsuzluk barındıran bir tanış gibi aşina; çocukluğun tatilden tatile incelenip yeniden değer biçilen, kışın yatağın karanlığında anımsanan, insanın parmaklarıyla havada hissedebileceği bir şekil gibi hayal edilen kayaları gibi aşina artık...