İnsanlar, yaşamları çoğunlukla doğal ortamlarından kopuk olarak geçen, benlikleri bölünmüş varlıklardır. Hayvan soydaşlarıyla paylaştıkları kederleri, düşüncenin bir yankı gibi tekrar tekrar kendine geri dönmesiyle giderek katmerlenir. İnsan denen hayvanın kendine has sefilliğinin kaynağı işte bu yansımalı özbilinçtir.
Sayfa 40Kitabı okuyor
Pascal Düşünceler'in birçoğunu Montaigne'in kuşkuculuğunu çürütmeye adadı. İnsanların mustarip olduğu kronik endişenin onların doğal yaşama ait olmadığının bir göstergesi olduğunu ortaya koymayı amaçlıyordu. İnsanların diğer hayvanları örnek alması yanlıştı: "İnsana yüceliğini hatırlatmadan, sadece hayvanlara ne kadar benzediğini göstermek tehlikelidir. Ama aşağı haline değinmeden, yüceliğinden fazlaca söz etmek de tehlikelidir." En kötüsü de insanların hayvanlara tanrı gibi tapmasıydı: "Hayvanlara ram olmaya, onlara tapmaya kadar varan insanın rezilliği."
Sayfa 40Kitabı okuyor
Pascal’dan bahsediliyor
Uzun ve ıstıraplı bir sürecin ardından 19 Ağustos 1662'de öldü, son sözleri "Tanrı hiç terk etmesin beni," oldu.
Sayfa 40Kitabı okuyor
Bizi insanlık durumumuzun mutsuzluğuyla yüz yüze getirecek kolay ve sakin bir hayat değildir peşinde koştuğumuz; savaşın tehlikeleri, vazifenin zorlukları da değildir. Asıl aradığımız, bizi halimizi düşünmekten alıkoyacak ve oyalayacak bir koşuşturmadır.
- Pascal -
Sayfa 36Kitabı okuyor
Gereğinden fazla iş yükü olan kadınlar, içinde bulundukları stresle başa çıkabilmek için, duygularından söz etme ihtiyacını her zamankinden daha fazla duymaktadırlar.
Belki
Felsefe nadiren açık uçlu bir sorgulama alanı olmuştur. Ortaçağ'da teolojinin hizmetindeydi. Günümüzde, orta sınıf akademisyenlerinin peşin hükümlerini açıklığa kavuşturma pratiğidir. En eski formlarında ise felsefe, dinginliğe ulaştırmayı amaçlıyordu.
Sayfa 29Kitabı okuyor
Doğalarına aykırı bir ortamın içinde sıkışıp kalmadıkları sürece, asla kedilerin canı sıkılmaz. Can sıkıntısı kişinin kendisiyle yalnız kalma korkusudur. Kediler kendileri olmaktan mutludurlar, insanlar ise kendilerinden kaçarak mutlu olmaya çalışırlar.
Sayfa 28Kitabı okuyor
Semptomunu sev
Devaymış gibi görünse de aslında felsefe, iyileştirme iddiasında olduğu rahatsızlığın bir semptomudur.
Sayfa 28Kitabı okuyor
Hayvanlara bile sıçrayan Haset
Kedi nefreti çoğu kez, mutsuzluğa batmış insanların kendilerine duydukları nefretin, mutsuz olmadığını bildikleri canlılara yönlendirilmiş halidir.
Sayfa 27Kitabı okuyor
Kediler Avrupa'nın dört bir yanında cadılığın simgesi olarak görüldüler ve cadılarla birlikte ya da onların yerine eziyet görüp yakıldılar.
Sayfa 26Kitabı okuyor