Başka eğlencelerde, kediler tüyleri yolunmak üzere elden ele gezdiriliyordu. Almanya'da benzer şenliklerde eziyet edilen kedilerin feryatları Katzenmusik diye adlandırılıyordu.
Sayfa 25Kitabı okuyor
Zalimsinsan
Kedi düşmanlığı yeni bir şey değildir. Erken Modern Dönem (Yeni Çağ) Fransası'nda bu düşmanlık, popüler bir ayine esin vermişti. Kediler uzun bir süredir şeytanla ve cadılıkla ilişkilendiriliyordu. Dinsel festivaller sıklıkla, şenlik ateşinde bir kedinin yakılması ya da çatıdan aşağıya bir kedinin atılmasıyla sonlanıyordu. Bazen, insan yaratıcılığını da gözler önüne sererek, kediler bir ateşin üzerine asılıp canlı canlı kızartılıyordu. Paris'te, yüksek bir direğe asılan bir sepet, varil ya da çuval dolusu canlı kediyi yakma adeti yaygındı. Evler inşa edilirken döşeme tahtalarının altına kediler canlı canlı gömülüyordu; orada yaşayacaklara şans getireceğine inanılan bir uygulamaydı bu.
Sayfa 24Kitabı okuyor
Gel de Sevme
Kedilerin lider kabul etmemeleri, insanlara itaat etmemelerinin de sebeplerinden biri olabilir. Birçoğu, bugün birlikte yaşamakta oldukları insanlara ne itaat ederler ne de üstün varlıklar olarak algılayıp saygı duyarlar. Bize bel bağlamışken bile, bizden bağımsız kalmayı sürdürürler. Şayet bize sevgi gösterirlerse, bu çıkar uğruna sahte bir sevgi gösterisi olmaz. Dostluğumuzdan hoşlanmazlarsa, bırakır giderler; kalıyorlarsa bu bizimle olmayı istediklerindendir. Birçoğumuzun onları baş tacı etmesinin bir sebebi de budur.
Sayfa 23Kitabı okuyor
En radikal Pyrrhoncudan da daha kuşkucu olan Montaigne, felsefe yapmanın herhangi bir şeklinin insanın huzursuzluğunu dindirebileceğine inanmıyordu. Ona göre, felsefe en çok, insanları felsefenin olumsuz etkilerinden kurtarma konusunda işe yarardı. Ludwig Wittgenstein (l889-195l) gibi o da gündelik dilin eski metafizik sistemlerin tortularıyla dolu olduğunu fark etmişti. Bu kalıntıları açığa çıkarıp, onların anlattığı gerçekliklerin aslında birer kurgudan ibaret olduğunu fark edersek, daha esnek şekilde düşünebilirdik. Felsefeye karşı ufak dozlarda alacağımız bu türden bir homeopatik ilaç -bir anti-felsefe de denebilir-, bizi diğer hayvanlara yaklaştırabilirdi. İşte o zaman, filozofların bizden değersiz sayarak görmezden geldikleri bu canlılardan bir şeyler öğrenmeye başlayabilirdik.
Sayfa 10Kitabı okuyor
Şimdilerde -belki düzensiz- “Atarax tablet” alınıyor gibi
Antik Avrupa dünyasındaki belli başlı üç felsefe okulunun -Stoacılık, Epikurosçuluk ve Kuşkuculuk- üçü de bir dinginlik halini hedefliyordu. Yani felsefe, düzenli olarak alınması halinde ataraxia'ya ulaştıracak olan bir yatıştırıcıydı. Felsefe yapmanın amacı iç huzuruydu.
Sayfa 9Kitabı okuyor
Fakat şayet akıl bunca acizse, dinin gizemlerini kabul etmemek için sebep var mıydı?
Sayfa 9Kitabı okuyor
"İnsanın başında bir bela vardır: Bir şeyler bildiğini sanması."
Sayfa 9Kitabı okuyor
Antik Yunan kuşkuculuğu Avrupa'da on beşinci yüzyıl da yeniden keşfedildi.
Sayfa 8Kitabı okuyor
Kedilere ve felsefenin sınırlarına dair daha yüksek bir kavrayışı ise, "Ben kedimle oynarken, benim onunla değil de onun benimle vakit geçirmediğini nereden bileyim?" diye yazan Michel de Montaigne ( ı 5 3 3 - ı 5 9 2) sergiliyordu.
Sayfa 7Kitabı okuyor
Felsefenin nafile yere dindirmeye çabaladığı bitmez tükenmez huzursuzluğun kaynağı, insanın özbilincidir.
Sayfa 7Kitabı okuyor