Yerinde olan ve kullanılan bir akıl her zaman Cehennemi Cennet, Cenneti Cehennem yapabilir.
Hayatı ne çok sev ne de ondan nefret et ama iyi yaşa.
Sayfa 216 - Pegasus YayınlarıKitabı okudu
Yalnızlıkla mutluluk olur mu? Kim yalnız başına mutlu bir hayat yaşayabilir?
Sayfa 157 - Pegasus YayınlarıKitabı okudu
İnsanlar nasıl olur da birbirlerini böyle vahşice öldürebilirler?
“...Tanrının çamurdan yarattığı bu yeni yaratık, bu
İnsandan nefret ediyorum; bunun için kinim devam ediyor.”
Var mıdır kendi acısını seven?
Yolunu bulunca kim kaçmaz Cehennemden,
Oraya mahkum edilmiş olsa bile?
Zavallı ben!
Böyle umutsuzluk ve gazap içinde nereye uçacağım?
Uçacağım yön cehennem olacak, ben kendim cehennemim;
en derinlerdeyim ve daha da derinler beni,
yutmak için bekliyor.
Sen özgür değilsin; köle olmuşsun kendine.
Zihin kendi yerindedir ve kendi içinde cehennemden bir cennet veya cennetten bir cehennem yaratabilir.
Uyamadım pek sert koşullarına senin,
Sahip çıkamadım zaten talep etmediğim hayra.
Kafi ceza iken zaten bu kayıp,
Niçin sonsuz elemler koydun bir de üstüne?
Sayfa 412Kitabı okudu
Aşk bu mu, karşılığı bu mu sana aşkımın,
Ey kadir bilmez Havva; değişmez olduğunu
İspat ettiğim, sen kayıp, ben değil iken;
Yaşayabilecek ve tadabilecekken ölümsüz saadeti,
Lakin buna yeğ tutmuşken seninle ölmeyi.
Şimdi ben mi oldum senin günahının sebebi?
Sayfa 375Kitabı okudu
Zihin, neresi olmak isterse orasıdır; kendi içinde cehenni cennete, cenneti de cehenneme dönüştürebilir.
-John Mılton, kayıp cennet
