Sümer-Babil göksel mitolojisi, kozmik dişinin özelliklerini Venüs gezegeninin evreleriyle tanımlamıştı. Sabah yıldızı gibi bakireydi o, akşam yıldızı gibi sürtük, gece göğünün hanımı olarak ayın karısı; ve güneşin yalımıyla yok olduğunda cehennem cadısıydı. Mezopotamya etkisinin arttığı yerde, tanrıçanın özellikleri bu değişken yıldızın ışığıyla aydınlanıyordu.
Muhalifin, kötülüğün temsilcisinin, soytarı rolünde belirmesi de evrenseldir. Şeytanlar -şehvetli kalın kafalılar da, keskin, zeki hilekârlar da- hep soytarılardır.
Gümüş olan yerdir. Altın olan göktür. Dış zar dağlardır. İç zar bulutlar ve sistir. Damarlar şimdi nehirlerdir. Sıvı olan okyanustur. Ondan doğansa gördüğümüz güneştir.
...havadan ateş, ateşten su ve sudan toprak unsuru gelir.
Bu arada, gerçek varlık, şekillerde değil, rüya görendedir.
"Evreni kapsayan bir biçimi vardır, ama öte yandan bir biçimi yoktur, çünkü kavranılamaz."
Aztek öngörüsüymüş efenim.
-su, toprak, hava ve ateş- dünyanın bir dönemini belirtir: Sular çağı tufanla, toprak çağı depremle, hava çağı rüzgârla sonlandı ve şimdiki çağ alevle yok olacak.
pov Nükleer mi yoksa?Kitabı okudu
"Tanrı'nın krallığı içinizdedir." - Hz. İsa
Başka deyişle, mitoloji yanlış biçimde biyografi, tarih ve kozmoloji olarak okunan psikolojidir.
Peri masalı ile mitin mantık ve düzenlerinin rüyalarınkine karşılık geldiğini keşfetmelerinden bu yana, arkaik insanın uzun süredir gözden düşmüş olan tasavvurları çağdaş bilincin önüne heyecan verici bir biçimde geri döndü.
Hellenistik Yunan coğrafyasında ve İmparatorluk Roma'sında antik tanrılar, basit şehir koruyucuları, ev hayvanları ve edebi kalıplar konumuna indirgenmişti.
"Hiçbir şey kendi biçimini korumaz; ama Doğa, büyük yenileyici, durmaksızın biçim ardına biçim yaratır. Tüm evrende kaybolan bir şey olmadığından emin olun; çeşitlenir ve biçimini yeniler. Bu yüzden sonraki ânın geçmesine izin verilir."
Keltlerin ve Cermenlerin geleneklerine göre, gündoğumunda dışarıda olan bir gnome ya da elf o anda bir sopa ya da taşa dönüşür.
Din adamını yakalığı ayrı kılar. Yirminci yüzyıldaki bir rahibe, Ortaçağ giysileriyle dolaşır. Evli kadın, yüzüğüyle az ya da çok yalıtılmış olur.