Bazen birinin size biçtiği değere göre yaşarsınız.
Biri size çok güvenir,güvenilir biri olmak zorunda hissedersiniz.
Biri sizi çok başarılı bulur,başarılı olmak için ya da başarılı gözükmek için daha çok çaba sarfedersiniz.
Bu da bize psikolojimizin ve hayatın gaz verme yöntemi gibi.
Ama önemli olan başkalarının size biçtiği sıfatı siz istiyor musunuz?
Gerçekten bu siz misiniz yoksa o sizin öyle olmanızı istediği için mi böyle yakıştırmalar yapıyor?
Kendi benliğiniz sizin elinizde,hatalarınız da günahlarınız da doğrularınız da.Başkaları sizi etkileyebilir ama şekillendiremez.
Kendiniz olabilmeniz için yalnız kendinizi dinleyin.
Sadece çok kırgınım.
O kadar kırgınım ki
göğsüme batıyor kırıklar
ince ince kan sızıyor ruhuma,
bembeyaz bir sayfa açmak isterken başka ellerin kanlı parmak izleri bulaşıyor sayfalarıma ,
ben bunları haketmedim diyo içimdeki küçük,
çok yoruldum diyor ruhum ona eşlik ederek.
Dışarıdan gözüken tek şey ise gözyaşlarım,
mütamadiyen akan gözyaşlarım,
sessiz isyanlarım.
Geçicek,geçicek,geçicek...diye sayıklıyorum.
Geçer zaten,
geçer.
Kendime yalan söylemekten zarar gelir mi?
Gelmesin.
Aşmaya mecbur bırakıldığım tüm engellerden bıktım,tırmanacağım dağı da aşacağım okyanusu da nefretime karıştırdım.Bu yol benim yandığım,benim boğulduğum bir yol.
Okur Takip Önerileri
Süper kahraman olamayacağız,köklü değişiklikler yapamayacağız.Her gün uyandığımız kabus haberlerle yaşamaya alıştık esasında.Bunu bize kabul ettirdiler.Unutmamızı,alışmamızı,bir yenisiyle eskiyi unutturmayı başardılar.Değişmeye,hakka hukuka,güzelliğe inanacak güç ve umut kalmadı zaten bizde.Ama en azından çabalayalım.Çaba vicdanın anahtarıdır.Cani olmamak için kötülüğü beslememek çabalayalım.Bari vicdanımızı kaybetmeyelim.Susmayalım,bağıralım,savunalım.
Hayatın beni mecbur bıraktığı bu benlik,artık bana büyük geliyor.
İçi içine sığamamak çok güzel bir deyimdir ya...Özüne büyük gelmek de bir o kadar kötü işte.