Geçmiş ve gelecek arasında gerilen ince ip üzerinde gidip gelmeye ve günümüz Türkiyesine ufak göndermeler yaparak düşünmeye sevk ediyor okurları
benim için özel bir kitap olduğunu söyleyebilirim anlatmanın mümkün olmadığı duygular yaşattırdı bana hikayeyi zencefil adında bir papağandan dinlemekteyiz ama papağan diyip geçersem haksızlık etmiş olurum dostluğuna sadakatine aşkına duygularına kitapta çokça yer verdiği için sadece bir papağan diyemiyorum
okumak isteyenler beklemeden okuyabilir
Evvelden aşina olduğumuz ruhlar ile hemhal olmamız dileğiyle
Aşiyan Serisi son kitabı olan Yegane’nin yorumu ile geldim ️ Gülfem ile Savaş’a veda etmek çok zordu ama nihayetinde ki mutlulukları için değdi diyebilirim ️ İkiside baştan itibaren çok zorlu yollardan geçip türlü sınamalara tabi oldular. Birbirlerini ölümüne severken bi o kadar da kıskandılar. Evet sonunda muratlarına erdiler ama hiçbir şey kolay olmadı. Bu kitabımızda da bir takım sıkıntılar yaşasalarda genel itibariyle ikisinden görmek istediğimiz güzel anlarına şahitlik ettik İlk iki kitapta çok acılar çekmişlerdi, artık bu kitap bize özlediklerimizi verdi diyebilirim . Bir önceki kitabımızın sonundan sonra Gülfem’in verdiği kararı onaylamayan ailesine karşı Gülfem, Savaş ile birlikte olmaya kararlıdır Özellikle Gülfem’in abisi Levent ile Savaş tam bir düşman olmuşlardır. Levent’in evliliğindeki sorunlarda çığ gibi büyümüş ve Efsun ile birlikte ilişkilerini nasıl düzelteceklerini bilemez hale gelmişlerdir. Onların dışında Kaan, Müge, Tarık, Serkan cephesinde de önemli gelişmeler yaşanır. Beklenmedik sürprizlerde yok değildi. Ve hepsinin sonunda hayatlarının hangi yönde ilerlediklerini okuyup öğreniyoruz. . Serinin sonu olduğu için çok fazla anlatamıyorum spoiler olmasın diye ama genel itibariyle dediğim gibi mutlu sonlarına adım adım ilerlerken yaşadıkları bi takım olaylar ve aile, arkadaş ilişkilerinin akibetlerini okuyoruz. Yine Savaş’ın Gülfem’i çok güzel sevmesine, ince düşünmesine hayran kalıyoruz Daha ne diyebilirim ki ️ Onların mutlu sona giden bu hikayelerini mutlaka okumanızı tavsiye ediyorum
Saçma gelebilir ama yazarın hangi kitabına başlasam üslubunun, kurgusunun şahaneliğine dayanamayıp bitmesin diye yarım bırakırım. Okudukça girdap gibi beni içine çeker de hızına kapılıp erken bitiririm diye korkarım. Kaç kitabı böyle böyle yarım kaldı.
Bu durumu yine yazarın kendisinden duyduğum bi cümle daha iyi açıklıyor : 'Kitap
'Oh Kaos' içinde kısa kısa öykülerin bulunduğu bir kitap. Ama klasik öykü kitaplarından biraz daha farklı. Zaman zaman deneme türünü anımsatsa da duygular daha belirgin. Absürt, kimi zaman fantastik ama bu sefer komik değil. Altta yatan bir isyan, ince bir hüzün var aslında.
Günlük hayatın içinden kareler. Memleket kurtaran sohbetlerin yapıldığı bir dolmuş yolculuğu, sevgiliyle buluşma, dört duvar arasında bir ailenin sohbeti... Ya öyle değil de böyle olsaydı düşüncesi... İlk öyküdeki gibi, kendimizi sevseydik mesela. Acımasızca eleştirmeden, olduğu gibi kabul etseydik bu bedeni. Ya da otoritenin baskın olduğu bir ortam tamamen neşeye evrilseydi.
Kitap akıcı ve bir yandan düşündürüyor. Öykü kitaplarını seven ve farklılık arayanlar için tavsiye ederim. Ama türe ilginiz yoksa başlamak için ideal kitap değil.
“Oh Kaos” içinde 25 adet öykü bulunan, 105 sayfalık, kısa bir hikaye kitabı. Öyküler absürt komedi türünde yazılmış ama içinde çok komik olayların geçtiği gibi, dramatik hikayeler de bulunuyor. Duygusal olanlarda trajikomik olaylar mevcut ki; güleriz ağlanacak halimize dedirtti.
Gündelik hayattan, bazen ince esprilerle yazılmış öykülere yer verilmiş. Yazarın absürt olayları, mizahi bir dille ele aldığı, çok kısa öykülerden oluşuyor. Yerinde tespitler içeren hikayelerin belli yerlerine günlük hayatta yakalanmış espriler yerleştirilmiş. Bazıları çok güldürürken, bazılarında daha konuyu içselleştiremeden son buluyor. Kısaca öykülerin bazılarında, tadını alamadan bitiyor. Bu yüzden olsa gerek, kitabı herkes çok eleştirmiş ama ben yine de başarılı buluyorum. Herkese hitap etmeyebilir ama türü sevenler göz atabilirler.
#OhKaos
^
^
#alıntı
Canım hiçbir şey istemiyor, ölsem mi? Kahvaltı mı yapsam? Balkondan mı sarksam? Bilemedim. Ruhum ince, kırılıyorum.
^
İnsan yaşamaz, sadece gecikir.
^
Bir çocuğun yatağının altında bir sürü korku bulunur.Büyüyünce onları sırtında taşımaya başlarsın.
^
^
@kusuratyayinlari @kaanburaksen #bloghemsire #bookstagram #edebiyat #mizah #karakomedi
Gündelik yaşantımız da başımıza gelen veya şahit olduğumuz olayları absürd bir dille anlatan kitapta birbirinden farklı öyküler mevcut. Bazı öykülerde basit gibi bazıları da ince espriler ile devam ediyor. Bazı öykülerde karakterlerin iç sesi de biz eşlik ediyor ve ortaya daha komik bir öykü çıkıyor.
Yazarın gündelik olayları esprili bir şekilde kaleme alması okuyucuyu da iyi geliyor. Hayatın tek düzeliğinde ve stresin de bu tarz bir yaklaşım olması çok iyi. Öykü kitabı olmasına rağmen herkese hitap etmeyebilir. Dediğim gibi absürt bir şekilde anlatılıyor olaylar ve içerisinde ince espriler de var. Bazı espriler basit kaçmış ama olsun Kitabın isminden de anlaşılacağı üzeri hayata kısa bir mola verip, eğlenmek için okuyabileceğiz bir kitap. Türü sevenlere öneririm.