POZİTİF OLMAK ZORUNDA DEĞİLSİNİZ. Korku, üzüntü ya da öfke yüzünden suçluluk hissetmek zorunda değilsiniz. Dur diyerek yağmuru durduramazsınız. Bazen de yağmasını, sizi iliklerinize kadar ıslatmasını kabullenmek zorundasınız. Hiçbir yağmur sonsuza dek sürmez.
Yıllar önce mahalleye beni görmeye gelişini, avluda durup konuşmamızı, Melina'nın onu pencereden görüp babası sanışını anımsadım. Donato'nun eski sevgilisi, baba oğul arasında benim için var olmayan benzerlikler yakalamıştı. Ama şimdi aşikıirdı; o haklıydı, ben haksızdım. Nino aslında babası gibi olma korkusuyla kaçmıyordu babasından, Nino zaten babası gibiydi ve bunu kabullenmek istemiyordu.
Serbest kaldığında her şeyi yüzüstü bırakmalı, kitaplara dönmeliydi. Yalanlamak ve reddetmek için değil, inanmak ve her şeyi kabullenmek için değil, konuşmak ve nutuk çekmek için değil, tartmak, kıyaslamak ve düşünmek için okumalıydı.
Sayfa 102
"Ciçek açsın diye çabaladığımız şeylerin belki toprağı kurudur, belki de yanlış saksıdadır. Belki tüm çabamız sadece bizi yoruyordur. Kabullenmek lazım, görüneni görmek lazım." 🌻
Zaten hayalleri unutup yaşamı olduğu gibi kabullenmek daha iyi daha kolay.
"Gitgide yaşlandığımı kabullenmek ve ebedi gençlik kültüründen kurtulmam mümkün olduğunda, hayat kolaylaşır."
Sayfa 39Kitabı okuyor
İlişkileri hakkında kendine soru sorarak kendini arayan kadın: Laura
Ne yaralı gururu, ne de așk bozgunu: Onu üzen: yanıtlayamadığı sorulardı.
İnsanın kendi kendini değiștirmesi doğru muydu? Bir kendini beğenmişlik duygusunu doyurmak için uzlaşmaları kabullenmek doğru muydu? Dahası, Franceso mu, yoksa kendisi mi doğruydu Niçin o da, "hayatın tadını çıkarmayı" başaramıyordu?
Sayfa 68 - LauraKitabı okudu
Evet, kabul etmek zor da olsa, ben en çok benim: Biraz iyi, biraz adil, biraz da kötü. Yani, bunu kabullenmek acı verse de, herkes gibiyim: Zora gelince vazgeçen, düşündükçe yalnızlaşan, yalnızken düşünceleri eninde sonunda ölümle buluşan bir yaşam korkağı.
İletişim Yayınları
