Çok yorgunum şu sıralar. Öyle ki; rüzgarda uçuşup yüzüme düşen saç tellerini çekmiyorum. Sevmediğim şarkıyı değiştirmek yerine onu kabullenmeyi ve benimsemeyi seçiyorum mesela. Fiili bir yorgunluk. Yanlış yola girdiysem şayet, geri dönmüyorum çünkü bu çok yorucu. Ben bir kaldırım kenarına oturup gökyüzünü seyrediyorum. Sevgiler, adın her neyse...