Kadınlar

Cariye olmak için satılan kızlar 5-7 yaşlarında, güzel yüzlü ve güzel vücutlu olurdu. Odalıklar ise 15-20 yaşlarındaki kızlardan seçilirdi. Her türlü hizmet için kullanılacak cariyelerin yaşları daha büyük de olabilirdi.
Bütün bu kızlar sıkı bir incelemeden sonra saraya alınır ve eğitilirlerdi. Sarayda bunların yaşadığı odalarda gece sabaha kadar lamba yanar ve kızların aralarına yaşlı kadınlar konurdu.

Ben ; yani sanatçı ve şair olan ben, yazıyordum. Neyi öğrettiğimi kendim de bilmeden öğretiyordum. Bunun karşılığında para kazanıyor, oldukça iyi bir şekilde yiyip içiyordum. Güzel bir evim vardı, çevremde kadınlar ve birçok insan vardı. Ünlüydüm. Bu benim için, öğrettiğim şeyin çok iyi olduğu anlamına geliyordu.

Çünkü o; elbiseleri soğuktan, sıcaktan korunmaktan ziyade dikkat çekmek, iş arkadaşlarının konuşmalarında gündem olmak için giymişti. Kıyafetleriyle ağırlanan, kariyerleriyle uğurlanan bu kadınlar yaşlanmaktan korkar. Zira bilirler ki, kıyafet ve kariyer itibarı yaşlılıkta yok olacak. Elbisesinin ütüsü bozulmasın, dudaklarındaki boya kaybolmasın diye yavrusunu kucağına almayan, alsa da candan değil yandan tutan bir anne, “yarınları adına” niçin korkmasın ki?

4 Temmuz, İşçi Günü, Cadılar Bayramı, Şükran Günü, Noel, Yılbaşı.
kadınlar daha iyi bilirler bu deli ırmaklarda yüzmeyi
ve benden daha az korkarlar sevgiden.

Uzun tırnaklarını beyinlerine saplayıp utançlarını kazan kadınlar sonra...

Böylece ele geçirmek, yönetmek zorunda olan babaerkilin çok sayıda, gerçekte insan soyunun yarısı kadar insanın, kendisinden zayıf olduğuna inanmasının önemi ortaya çıkıyor(...)Kadınlar yüzyıllardır, erkek görüntüsünü gerçek boyutlarının iki katında gösterebilen enfes bir güce sahip büyülü birer ayna görevini yerine getirmişlerdi.