06.02.2023 04.17
O geceyi anlatmaya çalışmak ne kadar doğru bilmiyorum, ya da ne kadar kendimi ifade ederim onu da bilmiyorum. Bazı acılara sözler anlam yüklemiyor, tesirsiz kalıyor. 2022'de Haziran ayında öğleleyin yatak alttan üstte doğru sıçradı tabi bu durum bana normal gelmedi. Herkesin dilinde bi maraş depremi vardı zaten, hep ne zaman olacak
Kafam karışık
Bazen aklımdan küçüklüğümden bu yana tüm okuduğum kitapları buraya kaydetsem mi acaba diye geçiyor. Ama hayır, bu uygulamayı kullanmaya başladığım andan itibaren okuduğum kitapları yazmalıyım, onları okumuş saymalıyım, çünkü okuduğum kitaplarla ilgili neyi kaydedersem kalıcılığı artar, arşiv oluşturabilirim ve önemli olanda budur diyorum. Geçmişte okuduğum kitapları hatırlamadıktan sonra bir önemi yokmuş gibi geliyor. Çok beğendiklerim de var içlerinde, ama bir türlü buraya kaydetme fikrine ısınamıyorum. Hayata geçirmesemde aksi olan fikir de aklımın bir köşesinde bulunuyor hep. Hangisi doğru, ne yapmalıyım bilemiyorum
"Keşke gelmeseydim bu dünyaya" dediniz mi hiç? İşte ben tam da o durumun içinde yaşıyorum. Ne ailem var ne bir arkadaşım. O kadar mutsuzum ki hayatta, yalandan gülücüklerim fark edilmiyor bile. Nefret ediyorum ailemden. Beni her zaman uçurumun en dibine sürüklediler. O kadar yoruldum ki, intihar etmek istiyorum ama sevdiğim adamı düşünüp
Potpori
Kabullenişle direniş arasındaki çizginin üzerinde duruyorum. Biliyorum ki, ülkemin yarısı da benimle beraber o çizgide yürüyor. Umutsuz olmak kadar korkutucu bir duygu daha yok. Hayatta beklentilerin gerçekleşmeyeceğini kabul etmek bir nevi ölmeyi istemek kadar keskindir. Fare tuzağına sıkıştırılmış küçük bir peynir gibi değersizleştirilen
"Ben iyiyim. Sen iyi misin?"
"Hiçbir zaman. Benim kafam hep karışık."
Sayfa 10
Selamlar, biraz iç dökmek için yazacağım bu satırları. Yks için şimdiden kafamdaki sesler susmuyor. Aslında arkadaşıma diyorum daha erken şimdiden kafanı yorma ileride yıpranacağız zaten diye ama fark ettim ki benim de kafam çok karışık.Çok erken bir şeylere gerilmek için biliyorum ama istemsiz oluyor ve bunları yönetemiyorum, gördüğüm her yorum her düşünce kafamı allak bullak ediyor. Özellikle tiktok yorumları, düşünceler ve oluşturulan algılar. Hepsine bir süre sonra takılmış hâlde buluyorum kendimi. Başarabilmek için kendime inanmak istiyorum ama o his oluşmuyor bir türlü. Bunu etkileyen cümleler "seneye bilmem kaç milyon sınava gireceğiz", "şu kadarı mezun zaten onlar konuları bitirdi zaten" vs vs sanki şu andan ilk 10k-20k belli ve ben sonrası için yarışacağım gibi bir düşünce oluştu kafamda artık. Kendime gerçekçi hedefler koymak için o sıralamaları hedef olarak bile koymadım ama yine de bu tarz düşünceler kafamı karıştırıyor. Yığılma konusu da her sene olduğu gibi hep yaşanıyor ondan bahsetmiyorum bile. Bu yaz tatilini olduğunca verimli geçirmeye çalışıyorum. Ama bu ne kadar verimli oluyor yeterli mi yaptıklarım bilemiyorum. Kendimi yönetebildiğimi sanıyordum bu konuda ama sadece "ben takmıyorum, amaaan" diyerek kendimi kandırıyormuşum. Kendime de kızıyorum bu kadar erkenden neyin karmaşıklığı bu ama bu ülkede bunları yaşayabiliyoruz. Çok uzun bir yazı oldu zaten tam bir iç dökmelik metin. Herhangi bir tavsiyesi, aynı durumu yaşayanlar varsa okumak, fikir almak isterim. Herkesin istediği olur umarım.
Beni köyümün yağmurlarında yıkasınlar
Hiçbir şey gidermiyor iç sıkıntımı.Hep bir yerlerde, bir şeyler
unutmuş gibiyim.Yarım kalmış bir resim ya da
türkü gibi geliyor her şey bana.
Emaneten duruyormuşum gibi
bir yerlerde. Bir şeyler kaybetmişim de,
bulamaış gibiyim yıllarca.
Ama aklıma düşünce köyüm, her şey birden canlanıyor, dün gibi...
Capcanlı Alıp götürüyor beni
