Ölürken kahkahamı ona bırakacağım...
Bakarsın bir daha yazmam, tek sözcük bile
Artık bütün kağıtlar dolu, kalemler boştur
Yıkılır yüreğimden beynime kurduğum köprüler de
Bir kapı usulca örtülür, bir adam unutulur
Belki o şeydedir mutluluk, o buruk dinginlikte.
Ruhuyla. Evet! Kitapların da ruhu var!
Bir kitap. Sadece yazı, cümleler ve noktalama işaretlerinden oluşan kâğıtlar bütünü. Matbaadaki makinelerin yağlarının hâlâ sayfalarında koktuğu bir kitap! Nasıl bir insanı bu kadar etkileyebilir?
Sayfa 101 - Doğan KitapKitabı okuyor
Erken çıkarsak trafik olmaz.
Genç ölmek demedim, dedim mi ?
Biliyorsun Rabbim, bilmiyorum kendimi;
Kâğıtlar
Kadar…
Öncelikle yazmak gerekir, elbette. Sonra da yazmaya devam etmek. Kimsenin umurunda değilken bile. Kimsenin asla umurunda olmayacağı duygusuna kapılırken bile. Yazılmış kâğıtlar çekmecelerde birikirken ve diğerleri yazılırken unutulurken bile.
Sayfa 35 - Can Yayınları - Pdf - Nasıl Yazar Olunur?Kitabı okudu
boşluktaki büyük küresel yaraya göre, kişinin iyileştirilemeyecek bir yarası olamaz gibi görünüyor bana. onun için varoluş tarihindeki acılar insanın kendini, öznelliğini aşması için nesnel bir destek. bu dışı derinden tanıma ile gerçekleşecek kurtuluş içselliğimizi de derinleştirirken, bize özgürlük ve erinç duyumunu sunuyor. artık, çirkef ilişkilerden, utku ve yenilgi ikileminden, her hamlede mat hevesinden, ele geçirme savaşımından vazgeçmek gerekir. vazgeçilmiyorsa, geçilemiyorsa üzünç teyze gelir hep oturur içimizde. şen ve özgür hayaletler olalım!
Ne bir yürek ne bir yüz taşınabilecek denli yeğnidir (hafiftir.)
Hiçbir yüz taşınacak kadar hafif değildir.
Zamanın kara saplı bıçağı, kanımca büyük yaralar açtı, o güzel kızıllığın kapanması da olanaksız bence.
Beni hiçbir ışığın altında görmeyecek o! Bildiği hiçbir ışığın!
Çünkü ışığı yok onun!