CEVRİYE...
Cevriye bir hayat kadınıdır.
Her gün bir veya birkaç adamla birlikte olarak, hayatını kazanmaktadır.
Yine böyle bir gün birlikte olduğu adam tarafından çok kötü dövülerek gecenin bir yarısında sokağa atılır.
Baygın bir vaziyette kaldırımda yatarken bir adam bunu fark eder ve yardımcı olmak için kaldırmaya çalışır. Cevriye
Pembe kağıtlar aldım
Hayatıma bir ölüm yazacağım
Bir ölüm, pek de inandırıcı olmayan
Yazık hiçbir şair bir çiy tanesi kadar bile sızmadı kâğıda
Kayıp şiirlerim gül resimleridir şimdi.
Tutup gözlerine şiirler yazdım,
Tutuştu kağıtlar, kalem de yandı..
Ben bu yangını bir gün söner sandım,
Tenine değince ateş de yandı..
Kimse kimseyi anlamaz bu dünyada...
Kağıtlar dolsa,kalemler tükense...
Bütün şiirler toplansa...
Kafiyeler ardı ardına...
Alfabenin bütün harfleri...
Kelimeler dizilse yan yana...
Anlatılmaz, anlaşılmaz...
Nefesler tükenir sonunda...
Bakarsın
bir daha yazmam,
tek sözcük bile
Artık bütün kağıtlar dolu, kalemler boştur
Yıkılır yüreğimden beynime
kurduğum
köprüler de
Bir kapı usulca örtülür,
bir adam unutulur
Belki o şeydedir mutluluk,
o buruk dinginlikte.
Bakarsın bir daha yazmam, tek sözcük bile.
Ahmet Erhan
Durucam bi düşünce sağanağının altında
Zihnin tüm kapı ve pencerelerini açmışken
Bir mürekkebe batırcam topladıklarımı
Katran karası bir mürekkebe
Akıcam simsiyah
Kağıtlar tutacak
Cem Güventürk
Kafa Dergisi - Sayı 115 (Nisan 2024)
Darmadağın
Hava tüm gün 40 dereceden fazlaydı. İçimden "bu Mersin sıcağı da temmuz ayında daha fena oluyor" derken birden kapı çaldı. Oysa kimseyi beklemiyordum. Kapıyı açtığımdaysa karşımda birisini beklerken bir zarf görmüştüm. Pembe bir zarf. Merakla içini açıp okumaya koyuldum. 3 sayfa mektup vardı içinde. Özensiz bir el yazısı, yanlış imla
Atlar, geceler, çöller iyi tanır o’nu, kılıçlar, mızraklar, kağıtlar ve kalemler iyi bilir..
mütenebbi, büyük şair!
Kelebeğin Rüyası
İki genç şairin acılı hikayesi...
İki genç şair ne kadar acı çekebilir bilinmez ama onlar acılarını kağıda yansıtmaktan başka bir şey yapmazlar. Bu yüzden onca şiir yazılan kağıtların yüzü karaya bağlamıştır ve hepsi birden fazla çizik barındırır. Şairlerin yara çizikleri kağıtların saf güzelliklerine yansır ve kağıtlar kirlenirken şairlerin
"devrik şiirler, ince pütür kağıtlar,
tuhaf puntolar kaşesi eşsizliğin.
güvenmek o kadar yalın.
o kadar yalın bir güzelliğe..
şimdilerde bilinçsizce."
Delirdiğim altyazı şimdi bütün aynalarda
Vazgeçtim sonunda hep tura gelen uğur paramdan.
Hikâyem ucuz, romanım basmakalıp
Pembe kağıtlar aldım
Hayatıma bir ölüm yazacağım
Bir ölüm, pek de inandırıcı olmayan
Didem Madak
Takvimdeki Deniz/ Nfk
Hasreti denizlerin,
Denizler kadar derin.
Ve o kadar bucaksız.
Ta karşımda yapraksız
Kullanılmış bir takvim.
Üzerinde bir resim;
Azgın, sonsuz birdeniz.
Kaygısız, düşüncesiz,