Ben bir kuşun gözcüsüyüm
Ki o beni kurtaracaktır yalnız
Filizlenmemiş bir ağacın başında bekliyor beni biliyorum
Bir kanadı kırık belki
Belki dökük tüyleri
Gözlerinden biri kördür
Ama bütün suyu içip ırmağın bitimindeki
Yeni bir çağlayan gibi haykıracak ve
biliyorum
O kuş gelip bir gün omzuma konacak...
Doğrulup kalkıyorum. Bu hareketimi bağışlanma olarak yorumluyor ki, birden boynuma sarılı veriyor. "Senden başka kimsem yok benim." diye hıçkırıklara boğuluyor. "Ne olur bırakma beni." kanadı kırık, çaresiz, bir kuş gibi kollarımda. Dayanamıyorum.