Yine bir tanışma romanı :) Birazı benimle alakalı olarak ilk başlarda içine girmekte zorlansam da çok geçmeden beni müthiş saran bir romandı Unutma Beni Apartmanı. Süreyya’nın hikayesi beni çok etkiledi, karma karışık duygularla okudum kitabı. Uzun zamandır kitaplığımda bana göz kırpan bu eserle iyi ki tam da şimdi buluşmuşuz dedim çünkü anne olmadan önce okusaydım bu kadar çok duygunun içine dalıp çıkmazdım sanıyorum. Okurken içimden gelip geçen o duygular, okumamı derinleştirdi. Özellikle sonlara doğru, Süreyya’nın kendi iç hesaplaşmalarını adeta kalbimde acı duyarak okudum. Üstelik tam da çocuklukta bağlanma konusu üzerine okumalar yaparken, bağlanmadan mahrum kalmış bir bebek olarak Süreyya karakteri eşsiz bir örnek oldu.
Yalnızca, yazarın adeta Süreyya’nın bedenine bürünüp kendi kültürel birikimini aktardığı kısımlardan hoşlanmadım çünkü bölündüğümü hissettim. Kurgudaki karakterler çok fazla kitap, yazar, film ismi andığında ya da politik fikirlerini çok fazla aktardığında, sanki o karakter kurgudan çıkıyor ve gerçek dünyada yazarın bir röportajını okuyorum hissiyatı bırakıyor bende. Nermin Yıldırım’dan okuduğum ilk ve tek kitap olduğu için bu bahsettiğim durum diğer kitaplarında da var mı bilemiyorum ama kesinlikle Nermin Yıldırım okumaya devam edeceğim.
Ayrıca bu kitabın şimdiye kadar nasıl dizisi ya da filmi yapılmamış hayret ettim. İyi bir yönetmenin elinde, iyi bir kitap olduğu gibi, aynı zamanda iyi de bir tv dizisi ya da film olacağına inanıyorum. İyi okumalar.
__
#okudumbitti #unutmabeniapartmanı #nerminyıldırım
