şimdi ben unutulmaya yüz tutmuş bir harabeyim dar bir sokak içinde
bana bakarak geçiyor uzun uzun limanlardan kara ve sessiz gemiler
bir ağrı saplanmış gibi göğün dengbejine
nasıl da uluyor ama bir kurt,
içim içim diyerek
termometreyi düşün, sen gelince aklıma yükseliyor durmadan
şimdi düşünceler hayret dedirtiyor,
maalesef ben bile sığmıyorum aksime
yarı yolda uyuya kalıyor sana haber getirsin diye gönderdiğim kuşlar
öyle bir rüzgar esiyor ki içimde bu vakitlerde
dağlar bile toplayı veriyor eteklerini
güvercin kovalıyor avluda kedi
semtin çocukları gülüşüyor
dağdan bir taş topaklanmış düşüyor köye
yoksun ya, ufacık bir taş bile yamaçtan düşermişçesine büyük geliyor gözüme
sayha develi
Etek
şimdi ben unutulmaya yüz tutmuş bir harabeyim
dar bir sokak içinde
bana bakarak geçiyor uzun uzun limanlardan kara ve sessiz gemiler
bir ağrı saplanmış gibi göğün dengbejine
nasıl da uluyor ama bir kurt,
içim içim diyerek
termometreyi düşün, sen gelince aklıma yükseliyor durmadan
şimdi düşünceler hayret dedirtiyor,
maalesef ben bile sığmıyorum aksime
yarı yolda uyuya kalıyor sana haber getirsin diye gönderdiğim kuşlar
öyle bir rüzgar esiyor ki içimde bu vakitlerde
dağlar bile toplayı veriyor eteklerini
yoksun ya
avluya güneş bile vurmuyor
kedinin umurunda değil, avluda gezinen güvercin
saksıda gül üşüyor
gözden bir damla düşüyor
bez bile yetişemiyor derdime
sayha develi
gemiler geçiyor, kara sessiz, ağır ağır gemiler…
kulaklarım tanıma gelebilecek bütün kalıntılardan uzak,
uzak beni çeperlerimden dışarı zerk edebilecek bir yağmur sesinden bile!
Alper Gencer
kara sessiz gemiler geçiyor gecenin üzerinden, ağır ağır…
göğün alnacında yaşıyorum nicedir yapayalnız bir korkuluk gibi.
Alper Gencer
yaşmaya deyerese ölüm guzel
Yokluğun buz gibi soğuk
Uzaklardan bir ses olmanı isterdim, bir selam, bir nefes... 'Üşüme' diye seslenmeni isterdim... Bir el olmanı isterdim, bir kol... 'Özledim' deyip sarılmanı... En karanlık yerinde düşlerimin çıkıp gelmeni isterdim kınalı bir bahar gibi, umut ışığı olmanı isterdim hayatıma... Gelseydin ve yaslasaydım başımı omuzuna,
Sayfa 457 - özlem ve ölüm
