Friedrich Nietzsche, bir sabah şehir merkezine doğru yürürken, yürümediği için faytoncu tarafından kırbaçlanan bir at gördü. Hayvancağız aldığı kırbaç darbelerinden ötürü, bitkin düşmüş, kendini yere bırakmıştı. Nietzsche, hızla faytoncunun yanına gitti ve ona mâni oldu. Ardından çökmüş at’ın yanına gitti ve ona sarıldı. Ağlamaya başladı. At’ın gözlerinin içine baktı. Bazı kaynaklar bu esnada Nietzsche’nin, “Anne ben bir aptalım.” Diye mırıldandığını yazar. Ardından Nietzsche, bilincini yitirdi ve zihni sonsuza kadar sürecek bir değişime uğradı. Nietzsche, bir daha hiç eskisi gibi olmadı.10 yıl boyunca akıl hastanesinde, kimse ile tek kelime etmeden yaşadı ve hayatını kaybetti.
“Yaşamak, acı çekmektir. Hayatta kalmak ise, bu acıda bir anlam bulmaktır.” Nietzsche