Hayat böyle bir şeydi işte, bazen en karanlık ve en aydınlık zamanları aynı anda yaşatıyordu. Bir yandan alırken, öbür yandan veriyordu.
Sayfa 89 - PasajKitabı okuyor
Yatağın içinde, hiç bir şey yapmaya cesaret edemeden korkuyorum. Kafka’nın korkusu gibi değil; insanın evrendeki hiçliğiyle ilgili bir korku değil. Anlamsız bir korku. Zavallı bir böceğin vücudunda duyduğu ve anlamını bilmediği bir korku. Bitkisel bir korku. Beni korkutan bu yaşama içgüdüsünü göğsümden söküp atabilsem, ben de çekinmeden, gururla,
Karanlık hep vardır, çabayan ışıktır.
"İtten aç,
Yılandan çıplak,
Vurgun ve bela
Gelip durmuşsam kapına
Var mı ki doymazlığım?
İlle de ille
Sevmelerim,
Sevmelerim gibisi?
Oturmuş yazıcılar
Fermanım yazar
N'olur gel,
Ay karanlık..."
- 
Ahmed Arif
O beni birdenbire sessiz ve karanlık dünyamdan ayırmış, ışığa ve sahiden yaşamaya götürmüştü. Bir ruhum bulunduğunu ancak o zaman fark etmiştim.
Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
80'li Yıllarda Türk Toplumu
Türkiye'nin 1980 sonrasında koyu bir karanlığa
dalması hızla bozulan gelir dağılımı dengesinin ve lüks
tüketim malları furyasının ve zengini daha zengin, fakiri
daha fakir kılan ekonomi politikasının sonucu değildir.
Bunlar yaranın sadece cerahati sayılmalıdır. 80'li yıllar
ekonomik gücü yerinde olanların da hoşnutsuzluklar
içinde kaldığı, zenginlerin de insanî özlemleri bakımından tedirginlik ve tatminsizliklerle yüzyüze geldikleri
yıllar olmuştur. Çünkü karanlığın sebebi bir ülkenin olduğu kadar, insan tekinin, ailelerin olduğu kadar bütün
insanlığın yaşama sebebinden mahrum kalışı veya yaşama sebebini insana yakışmayacak ölçüde tek boyuta yani ezilmemek için ezmek ilkesine indirgemesidir. İşin
gerçek yüzü bu olduğu halde karanlık bunun görülmesini engeller.
Sayfa 15
Gece olaydım keşke!
Ama budur işte benim yalnızlığım, çepeçevre ışıkla sarılmış olmam.
Ah, karanlık olaydım, gece olaydım!
Nasıl emerdim ışığın memelerinden!
Üstelik kutsardım bir de sizleri, ışıl ışıl yıldızcıklar, ateşböcekleri göğün! O ışıktan armağanlarınızla mutlu olurdum.
Ama öz ışığımla yaşıyorum ben, gene ben içiyorum benden taşan alevleri.
Bilmiyorum almadaki mutluluk nedir; çoğu zaman bana öyle geldi ki, çalmak daha da büyük mutluluktur almaktan.
İlle de ille
Sevmelerim,
Sevmelerim gibisi?
Oturmuş yazıcılar
Fermanım yazar
N'olur gel,
Ay karanlık...
Sayfa 48 - Metis YayınlarıKitabı okudu
Bir ufka vardık ki artık
Yalnız değiliz sevgilim.
Gerçi gece uzun,
Gece karanlık
Ama bütün korkulardan uzak.
Bir sevdadır böylesine yaşamak,
Tek başına
Ölüme bir soluk kala,
Tek başına
Zindanda yatarken bile,
Asla yalnız kalmamak.
Sayfa 20 - Metis YayınlarıKitabı okudu
Gelmiş geçmiş en iyi günlerdi gelmiş geçmiş en kötü günlerdi ; hem bilgelik çağıydı hem ahmaklık; hem inancın devriydi hem şüpheciliğin ; hem aydınlık hem Karanlık bir mevsimdi ; umudun baharı, umutsuzluğun kışıydı ; hem her şeyimiz vardı hem hiçbir şeyimiz yoktu ; hepimiz ya doğruca cennete gidecektik ya da tam aksi istikamette...
Dolup taşar enginlerim
Geç vakte kalan cümlelerim
Yüz yüze iken verilen sözlerim
Ardı arkası kesilmeyen umutlarım
Rüzgarlı bir sonbahar akşamüstü
Boşlukta salınan salıncak
Suretime ayaz değmiş yanar
Tutkulu bir hissin alakasızlığı
Soluk soluk ruhumu sarar,
Tortusu birikmiş yalnızlığım
İstekleri yeryüzüne sığmayan benliğim
Vadide uçuşan özgürlük kuşları
İçimde için için susmayan fısıltılar
Yatıp kalkmış, yorgun düşmüşüm
Çocuk düşlerim de kalır gülüşler
Tutarsız adımlardan sonunda girilen sokaklar
Kaybolunmuş benlikler, hırsla verilmiş kararlar Karanlık sokaklarda isli, küflü duvarlar...
-Harun Küsmüş
Dua; zekânın karanlık gecesine, aşkın yaptığı bir hamle, uzattığı bir ışıktır.
Karanlık denizlerin ortasında
Seni düşünüyorum
