Hep bir sağa bir sola
Salınır çiçekli dal rüzgârda,
Hep bir aşağı bir yukarı
Salınır yüreğim çocuk gibi
Arasında aydınlık, karanlık günlerin
Arasında istemenin, vazgeçişin.
Ta ki çiçekler uçuşuncaya
Dal meyveyle doluncaya,
Ta ki usanıp yüreğim çocukluktan
Huzura erip sonunda
İtiraf edinceye kadar: Zevkliydi, boşuna değildi
Hayatın o huzursuz oyunu.
565 GÜN
Bakıyorum'da herkes sahte gülüşler peşinde
Herkes yalan'dan poz kesme peşinde
Oysa önceden böylemiydi
Nedir çektiğimiz bu ahir zamandan
Şuan çocuk olmak isterdim
Annesinin sütünü emen
Şuan çocuk olmak isterdim
Ve sen... Bunca karanlık içinde... Benim gördüğüm en aydınlık ışıksın Bilge...
Zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü. Hem akıl çağıydı, hem aptallık. Hem inanç devriydi, hem kuşku. Aydınlık mevsimiydi, karanlık mevsimiydi. Umudun baharı, mutsuzluğun kışıydı. Hem her şeyimiz vardı hem de hiçbir şeyimiz yoktu..
Bu dağlarda ölüm tatlı bir uykuyla gelir. Karda ki ölüm en hain ölümdür, uyku kılığında geliyor çünkü, aldatarak geliyor. Unutma uyku yok, zinhar uyumayacaksın!"
Sayfa 187Kitabı okudu
Devlet denilen şey, üst katları geniş pencereli, yüksek tavanlı, havadar ve aydınlık; alt katları ise karanlık, rutubetli, dar ve penceresiz bir şato gibi değildir .
