“Zihnini boşalttı ve dikkatini ruhunun karanlık atmosferine daldırıp çıkardı. Öfkesi devam ediyor. Nefretten başka ikinci his yok. Demek müsbet alâkalar, öfkenin yorulduğu ânı beklemek için, şuurun altına siniyorlar. Belki bu stratejik bir çekiliş. Sonra karşı taarruza geçecekler. Uykudaki faaliyetleri bunu gösteriyor. Olabilir. Âdi psikoloji. Bu gece belki beni uyutmazlar. İlk meydan harbi, belki, derinliğini kaybettiği için şeffaflaşan uykumun içinde olacak. Yazık ki bu benim yaptığım bir savaş olduğu halde onu ben göremeyeceğim. Sabahleyin neticeyi öğreneceğim: İçimde ya sevginin, ya tereddütün veya nefretin galebesi. Fakat mücadele bitmez bir gecede. Yenilen duygular taarruza geçebilirler. Ne kadar sürer bu? Belki üç gün, belki üç yıl. Müddeti ve neticesi meçhul. Olsun. İnsan meçhulün kahramanıdır. Muhakkak ki kaybeden değilim. O aptal, büyük bir kalp ve ömründe asla bulamayacağı büyük bir aşk sığınağı kaybediyor.”