Gitmek isteyene hak ettiği şiir
Git iş işten geçmeden, çok geç olmadan vakit,
Günahıma girmeden, katilim olmadan git!
Git de şen şakrak geçen günlerine gün ekle,
Beni kahkahaların sustuğu yerde bekle.
Git ki siyah gözlerin arkada kalmasınlar,
Git ki gamlı yüzümün hüznüyle dolmasınlar.
Karda izler bırakıyorum avcılar peşime düşsün
Bir uçurum kıyısında vursunlar beni ki dünya Uğuldayıp duran bir uçurum değil miydi zaten
Karda izler bırakıyorum avcılar peşime düşsün
Bir kez daha, anlayamadığım bir gerçekle karşı karşıya kaldım. Kendimi yok olmuş sandım, ümitsizliğin en son noktasına vardım sandım ve her şeyden feragat ettiğimde ise huzura erdim. Bana öyle geliyor ki böyle zamanlarda insan kendini keşfeder ve kendi kendisinin dostu olur. İçimizde hangi önemli ihtiyacı karşıladığını bilmediğimiz bir bütünlük duygusuna artık hiçbir şey galip gelemez. Macera peşinde kendini harap eden Bonnafous sanırım bu dinginliğe erişti. Guillaumet de karda aynı dinginliğe ermişti. Boğazıma kadar kuma gömülü halde susuzluktan yavaş yavaş boğulurken yıldızlar altında sınırsız bir sıcaklık hissettiğim o anları nasıl unutabilirim?
İçimizde böylesi bir kurtuluş hissini nasıl sürdürebiliriz? Çok iyi bldiğimiz gibi, şu insanoğlunun her şeyi bir tuhaftır. Bir şeyler kazanması için imkan verilse insan uyuya kalır, zafer kazanan fatih, gevşer, cömert zengin olsa perişan olur. İnsanları yetiştirmeyi isteyen siyasi doktrinlerin ne tür bir insan yetiştireceği önceden bilinmediği sürece bu doktrinler ne işe yarar ki? Ortaya nasıl biri çıkacak? Biz besiye çekilen hayvan sürüsü değiliz ve yoksul bir Pascal'ın dünyaya girişi, isimsiz birkaç zenginin dünyaya gelişinden daha ağır basar.
Esas olanı önceden göremeyiz. Her birimiz hiç ummadığımız bir şeylerde dünyanın en büyük sevinçlerini yaşamışızdır. Bunlar içimize öyle bir özlem bırakmışlar ki acılarımızdan meydana gelmişlerse eğer, o acıları bile arar olmuşuzdur...
Sayfa 154Kitabı okudu
Insanların çoğu "Kendi görüş açıları içinde hapsolmuş"
Kendinde-şeylerin ne oldukları, madde mi, yoksa ruh mu oldukları üstüne durmadan birbirleriyle tartışan idealist ile materyalist, karda yürüyen, biri mavi gözlüklü, öteki kırmızı gözlüklü ve durmadan karın ne renk olduğunu tartışan iki insana benzerler. Materyalist, eşyanın maddi yanının önemini görür, idealist ise düşüncel yanının önemini; aşkolsun kendinde-şeylerin ne olduklarını söyleyecek olana, çünkü onların ikisi de "kendi görüş açıları içine hapsolmuş" durumdadırlar
Şehir demir almış bir gemi karda
Kalktı kalkacak
Belki de seni bekliyoruz böyle
Biliyorum herzamanki gibi
Gene en son dakkada geleceksin
“Ancak bir narsistle birlikteyseniz şunu öğrenirsiniz: Hikâyenin oluş şekli de bitiş şekli de sadece kendisiyle ilgilidir. Öyle bir kabukla kaplıdır ki asla onun derinlerine nüfuz edemezsiniz.
Sevmeleri, sevişmeleri, karda yürüyüşleri hep öyle olması gerektiği içindir. Aslına bakarsanız soğuk bir metaldir. Size yaklaşırken kendini ateşle ısıtır. İnsan sıcaklığına o kadar yabancıdır ki sizde ya ateş yanığı bırakır ya da buz yanığı. Ve evet her durumda yanarsınız. Artık bir yanık iziniz vardır.”
"
Bütün halk karda ve tipide iken, ben sıcak yerde ve istirahatta ve bütün halk burada ıztırap ve meşakkatte iken, ben orada uykuda ve refahta bulunursam, bu insaniyetten uzak bir hareket ve halka karşı lâkayıtlık olur; ne gibi ıztırap ve meşakkat olursa, ben de göreyim ve halk nasıl tahammül edip duruyorsa, ben de durayım"
- diye düşündüm.
Farsça bir mesel vardır:
("
dostlarla beraber ölüm, düğündür").
Böyle tipide kazıp yaptığım çukurda oturdum.
İlk muhabet.... Esmeray
Men onu sevmiştim, bir ilkbaharda
O beni terk eyledi boranda, karda
Men onu sevmiştim, bir ilkbaharda
O beni terk eyledi boranda, karda
Her yara sağ olur unutulanda
Sağ olmaz yâresi ilk mehebbetin ay balam
Sağ olmaz yâresi ilk mehebbetin
Men seni her zaman anaram yar
Eşkinden od olup yanaram yar
Men seni her zaman anaram yar
Eşkinden od olup yanaram yar
Koydu yüreğime derin yaralar
Bu mudur, mahnesi ilk mehebbetin? Ölürem
Bu mudur, mahnesi ilk mehebbetin?
Bu derde neylesin lokmanın eli
Değmedi elime cananın eli
Bu derde neylesin lokmanın eli
Değmedi elime cananın eli
open.spotify.com/track/23XL3SEFT...
Geçmişim kar sessizliğiyle özetleniyor artık
Anılarım buz tutmuştur aşklarım kar yangını
Ömrüm parmak uçlarımda eriyen bir kar tanesi
Karda izler bırakıyorum avcılar peşime düşsün
Everest yayınları ePubKitabı okuyor
Eylül '81
Bir karda yürüme belirtisine sığamayan günbatımı,
Doğu rüzgârıyla esrik başlarımıza sarktı.
Ayak izleri saygısına ulaşamazsın hiç,
Yok çünkü belleğin.
Söyle güneş!
Değirminin nerede gözleri?
Sayfa 67 - Everest şiirKitabı okuyor
İbn Mes'ûd (r.a.) diyor ki; Resûl i Ekrem şöyle buyurmuştur:
النَّاسُ ثَلاثَةٌ عَالِمٌ وَسالِمٌ وَشَاحِبٌ، فَالْغَانِمُ الَّذِي يَذْكُرُ اللَّهُ تَعَالَى وَالسَّالِمُ السَّاكِتُ وَالسَّاحِبُ الَّذِي يَخُوضُ فِي الْبَاطِلِ
"İnsanlar üç kısımdır. Bir kısmı kârda, bir kısmı selâmette ve bir kısmı da belâktedir. Kârda olanlar, Allah'ı zikredenlerdir. Selâmette olanlar, diline sahib olanlardır. Helâke gidenler ise, bâtıl ve boş sözlere dalanlardır. "
