İsmail Hakkı Gökhun da Nursî’nin “Kürtlüğünü” hatırlatıyor ve Türk insanının büyük çoğunluğunun “Kürt’ten evliya, koyma avluya” atasözünü dikkate alarak Nurculuğa itibar etmediğini yazıyordu. Aynı şekilde Nejdet Sançar, Nursî’nin bir “Kürt ırkçısı” olduğunu; Kenan Dikici ise onun Türk devletini yıkarak yerine Kürt
devleti kurmak istediğini söylüyordu. Attilâ Demirâl ise, Nursî’nin Parvus Efendi tarafından “parlatıldığı” fikrindedir. […] Yoldaş Parvus’un yanına, geceleri Gülhane Parkı’nda yatan, gündüzleri de Ayasofya ve Sultanahmet’te dilenen “Said-i Kürdî” isimli bir Kürtü getirirler. Kendisi dinî konularla “kulaktan dolma” ilgilidir. Yoldaş Parvus bu dilenciyi kısa zamanda “derviş kılığına” sokar, biraz tasavvuf, biraz da isrâiliyat öğretilerek Karl Marx’ın görüşlerine mistik bir hava verilerek “risale-broşür” adıyla piyasaya çıkartılır. Günümüzde ise bu risalelerin adı “Nur Risalesi”dir. Dilenci Said-i Kürdî Parvus tarafından piyasaya çıkarıldıktan sonra bir anda şöhrete de kavuşturulmuştur.
