karanfil
(16 Haziran 2004)
Ayça okulunun kapısından koşarak çıkarken etrafına göz gezdirdi. Tanıdık hiçbir yüz görmemenin verdiği üzüntüyle omuzları çökmüştü. Bugün annesi de babası da onu okuldan almaya gelmemişlerdi.
Bu çok sık yaşanan bir durum değildi. Sadece annesinin ve babasının işi olduğu zamanlar olan bir durumdu. Babası muhtemelen daha işten
Şairlerimizden Seçme Şiirlerle Şiir Dünyasına YolculukRuken Kızıler · İş Bankası Kültür Yayınları · 2015697 okunma
'Oğlum Mustafa ilkokulun son sınıfındayken karnesini öfkeyle önüme attı.''Senin paradoksların yüzünden matematikten iyi not alamadım'' dedi. Henüz on bir yaşında olan oğlumun paradoks sözcüğünü kullanmasından hafif bir gurur duymakla birlikte, bu suçlama beni üzdü. ''Ne gibi paradokslar?'' diye sordum. Mustafa açıkladı: Öteki anneler, çocukları iyi karne getirmeyince, onlardan hesap soruyor, onları azarlıyorlarmış. Bende, gerçek kültürün, okullarla ve üniversitelerle hiçbir ilgisi olmadığını anladığımı söylüyormuşum, bir insanın bir yığın diplomayla karacahil kalabileceğini savunuyormuşum. Tanıdığım en bilgili ve en kültürlü insanlardan biri olan Abidin Dino'nun ortaokul diploması bile almadığını boyuna anlatıyormuşum. Asıl amaç, diplomalı değil, bilgili ve kültürlü olmaktır diyormuşum. Buna benzer paradokslar yapıyormuşum sabahtan akşama kadar. İşte, çok kitap okuyan Mustafa da, bu aykırı düşüncelerim yüzünden, bol bol kitap okumuş, dolayısıyla matematik dersine boş vermiş, sonuçta kötü not almış. Oğlum bir daha karne getirdiğinde ciddi pozlar alıp yazı masama oturdum, okuma gözlüklerimi taktım, karneyi dikkatle inceledim. Sonra, sert yapmaya çalıştığım yapay bir sesle, ''oğlum, matematkten daha iyi bir not alabilirdin'' dedim. Mustafa karneyi öfkeyle elimden kaptı, ''Ben de seni adam sanmıştım, tıpkı öteki anneler gibisin'' dedi. Yani oğluma gene yaranamamıştım; çünkü çocuklarınıza yaranabilmenizin yolu yoktur nasıl olsa. ''
Sayfa 37Kitabı okuyor
Yaşamak Bayramdır...
Nefes almak bayramdır mesela; günün birinde soluksuz kalınca anlar insan...
Görmenin nasıl bir bayram olduğunu karanlık öğretir; sevmeninkini yalnızlık...
Sızlamayan her organ, hele de burun direği bayramdır.
Bayramdır, elden ayaktan düşmemek, zihinden önce bedeni kaybetmemek, kurda kuşa yem olmayıp “Çok şükür bugünü de gördük”
bak, ilkokul talebesi kalbimden
yine karne parası istiyorlar
bir gecekonduda oturuyor kalbim oysa yağmur yağdıkça
bir gecekondunun damı gibi içine doğru ağlıyor
"Gerçekten düşünüyorum da! Bir erkek her zaman istediği şeyi elde edebiliyor. Oswald gerçekten de bir arkadaşıyla kalmak üzere Znaim'e gidiyor. Şayet Dora veya ben herhangi bir yere gitmeyi istesek neler olacağını görmeyi çok isterim. Bir erkek hep güzel vakit geçirir. Beni asıl sinirlendiren şey ise bütün bunlarda yatan adaletsizlik. Çünkü her ne kadar o bize bu konuda hiçbir şey söylememiş olsa da kesin olarak biliyoruz ki kötü bir karne getirdi. Fakat bunun hiçbir önemi yok elbette. Bizim aldığımız her 2 notunu suratımıza çarparlarken o bir sürü geçer notu olduğu halde canının istediği her yere gidebiliyor."
Ben 12 yaşındaydım karne almıştık...
Ablama dedim ki bugün önemli bir gün ama ben karne alamaya gitmek istemiyorum çünkü güzel kıyafetim yok ve forma giymeyecegiz bugün. O hazırladı beni güzelce giydim gittim. Sonra tahmin ettiğim gibi oldu, bu sefer bana yakındı hep benimle ilgilendi ve elimi tuttu. Çıkışta öteki elimdeki karneyi düşürmüşüm ben ...
Bir ülke düşünün, özel okulların bir kısmı öğrenciye farklı
karne veriyor, bakanlığa başka karne gönderiyor bilmem ne sınavlarında notların etkisi olacak diye. Sahtekarlık da orada başlıyor ve siz göz yumuyorsunuz buna, sınavda üç not öne geçecek diye. O çocuk mezun olunca başkalarını kandıracak emin olun.
Sayfa 59Kitabı okudu
Karne
İnsan iki kişiyi sevebilir mi
Onunla aşkımız,o diyorum ona,
Bir kez söylenmiş ve istense de,
Bir daha geri alınamaz
Kırıcı sözler gibiydi
Tartışıp dururduk yollarda
Hızla çevirirdi başını
Çiçek açısı gibi bakardı
Seğirtir karşı kaldırıma
Sesler, savaş ve karne günlerinin çok öncesine uzanan yoksulluk ve mahrumiyet mirasını bugüne taşıyordu; ebedi bir karanlığın içine, “bir zamanlar”a dalarak, vaktiyle yaşanan zevkleri ve zahmetleri, alışkanlıkları ve maharetleri sayıp döküyorlardı
Pdf
