yalnızlık şu karşıki tepesinde dünyanın
orada başa bela, orada insanın kemiriyor canını
bense buralıyım, adım mustafa
burada, yalnız değilim diye seviniyorum
boyası dökülmüş rutubetli odaların birinden geliyorum
tabanlarım üstünden geçtikleri nehirlerle yıkandı
yağmurlara kirimi işaret edip durdum
su değmemiş tarafım yoktur şükür
Dergah yayınları -2.baskı-Şubat 2020-sayfa ;201-205