Wolfgang Schmidbauer
"Korku ve tüketim toplumunun çılgınlıklarına katılma hırsının giydirdiği deli gömleğinden kurtulmak isteyenler, çok yeni bir tutum benimsemek zorunda değil. (...) Korkusuzca hepimizin sonuçta insan olduğunu, bu yıpranmış gezegene muhtaç bulunduğumuzu hatırlamak ve içimizde korku ve hırsa direnen sesi dinleyerek ruhumuzun şefkat, fantezi, sezgi ve duygudaşlık gibi değerlerini yeniden keşfetmek tamamıyla yeterli."
Sayfa 332Kitabı okudu
Tek bir çözüm söz konusu değil, pek çok çözüme yol açan birçok fikir var.
Sayfa 330Kitabı okudu
Eşitsizlik mutsuz, hasta ve saldırgan yapıyor.
Sayfa 329Kitabı okudu
Korku ve çaresizlik bir toplumun temelini oluşturamaz, bunlar bireyin gelişmesini engelliyor ve dayanışma, empati ve güven duygusunu yok ediyor. Piyasa savunucularının dayanışma düşüncesinin her türlü kırıntısını "işe yaramaz bir hayırseverlik" olarak defetmesine, "politik kusursuzluk" diye aşağılamasına ve her türlü toplumsal eşitli fikrini, sanki kapitalizm demokrasi anlamına geliyormuşçasına, komünist "tektipçilik" olarak mahkum etmesine şaşmamak gerek.
Sayfa 329Kitabı okudu
Durağanlıktan başka bir şey ifade etmeyen tutkusuz bir pragmatizme saplanıp kalmak yerine tertemiz hayalperestler olmamız gerekmiyor mu?
Sayfa 329Kitabı okudu
Antonio Gramsci
"Eğitim görün çünkü tüm aklınıza ihtiyacımız var.
Faal olun çünkü tüm coşkunuza ihtiyacımız var.
Örgütlenin çünkü tüm gücünüze ihtiyacımız var."
Sayfa 326Kitabı okudu
Thomas Dichter
"Çok az insan girişimci olmak ister, daha da azı bunu başarabilir. Neden özellikle yoksulların girişimcilik yapmak zorunda olduklarını düşünüyoruz?"
Sayfa 294Kitabı okudu
Gözünüzün önüne şu senaryoyu getirin: Eviniz yanıyor. Fakat devletin bir itfaiyesi olmadığı için, yangını kimse söndürmüyor. Ev yanıp kül olduktan sonra dışarıda uyumak zorunda kalınca üşümemeniz için bir satış leydisi size battaniye satıyor. Kabus gibi değil mi? "Sosyal kapitalizm"e hoş geldiniz!
Sayfa 248Kitabı okudu
Neoliberalizm
Sosyal sigorta zorunluluğunun ortadan kaldırılması, sermayenin ve Alman ihracat endüstrisinin global piyasalardaki rekabet gücünün hizmetinde gerçekleştirildi. Sonuç: Bir tarafta sesini çıkaramayacak kadar çökmüş, yıpranmış ve korku dolu devasa bir yedek işçi ordusu, öbür tarafta yukarıya yaltaklanan ve aşağıya tekmeler savuran özgüvensiz bir orta sınıf. Bu ikisinin üstünde ise, adil bir ücret ve makul bir vergi ödemeye razı olmadığını gözlerden kaçırmak üzere zengin ile yoksul arasındaki derin uçurumu "sosyal sorumluluk" masalıyla doldurmak niyetinde olan güçlüler...
Sayfa 219Kitabı okudu
Michael Hartmann
"Eğer insan yalnızca kendisi gibi düşünenlerle bir araya gelirse, bu durum kendi kendini yeniden üretmeye başlar ve sonunda tek gerçek halini alır."
Sayfa 191Kitabı okudu
"Ayağını yorganına göre uzatma" tavsiyesi elbette kendileri ve çevreleri için geçerli değil.
Sayfa 181Kitabı okudu
Orta sınıfın öfkesi "yukarıdakilere" karşı değil, arzu edildiği gibi en aşağıdakilere karşı yöneliyor. Çünkü ekonomi ve politikanın yanı sıra, seçkinlerin etkisini güçlendirmek ve "performans bazında adalet" masalını ayakta tutmak hedefini gözeten bir diğer güç daha var iş başında: Medya.
Sayfa 172Kitabı okudu
Elitler, en iyilerin kendileri olduğunu ve tam da bu nedenle yukarıda bulunduklarını iddia ederek ve statülerini başarılarının bir sonucu olarak açıklayarak orta sınıfın herkesin yükselebileceği şeklindeki inancını ayakta tutuyor.
Sayfa 156Kitabı okudu