Ben,
Ne Annemin ne de babamin savasci kiziyim kendi masalimin savasci baș kahramaniyim. Yazdigim bu masalada hic kimseye ihtiyac duymadan yalniz basima dağları taslari astim ve yanlışi doğruyu kendim tek başıma öğrendim. Siradisi farkli olmak için caba da harcamadim zaten öyleydim.
Benim arkamda dag gibi Ben varim..
Ben 3 yasinda da 40li yaslarda da ayni kizil sacli savasci kendi dünyamın kralice Zeldayim...
Savaşçı, bulaşıcı ve galip gelme güzelliğinden değil, savaşçı ve savaşçı bir kadın olan güzel gülümsemelerini bırakıp gidiyorlar. Kadın gücü ve güzelliği temsil eder, bu yüzden savaşçı ve ikna edicidir. Ruhunda savaşçı olan bir kadın, kendine sahip olan, gölgelerini anlayan, dansıyla yükselen, farkına varan, anlayan, sesi yaydan başka sesi olmayan bir kadındır.
Herkes gibi yaşamak ve düşünmek istemiyorum. Fabrikasyon bir yaşamın dayatılması rahatsız ediyor. Kendim olmalıyım. Şartlanmış beyinlerin ürettiği kavram, fikir ve davranışlardan arınmalıyım.
Zamanını İyi Yönet
Vakit, Allah Teâlâ’nın bütün kullarına adâletli bir şekilde dağıttığı en büyük sermayedir. Herkesin haftada yedi günü, günde yirmi dört saati vardır. Ne var ki kişiler arasındaki tek fark, sahip oldukları vakit değil, bunu nasıl kullandıklarıdır.
Zira vakit, geri döndürülemez, biriktirilemez, ödünç alınamaz bir değerdir.
Vakit, soyut bir kavram olmasına rağmen, hayatımıza sığdırdığımız işler açısından ölçülebilir ve kıt bulunan bir kaynaktır. İş hayatında vaktin tanzim ve idaresi, kıt bir kaynak olan zamanın en verimli şekilde kullanılması demektir. Ancak birçok kişi bu kıt kaynağı, nasıl değerlendireceğini bilemeden boşa harcar. Çünkü insanlar, vakitlerini geçirme tarzlarının, kendi iradeleri altında olduğunu fark etmemektedirler. Hayatta başarıya ulaşmak için hakikatte ne kadar az vakitlerinin olduğunu düşünmezler. Boşa harcadıkları zamanın ne kadar çok olduğunu idrak etmezler. Zamanlarını tanzim etme konusunda ne bir sisteme, ne bir stratejiye ve ne de bir titizliğe sahiptirler.
Vakti faydalı kullanmak, meşgul görünmek değil, vakitleri gâyelerimizin tahakkukuna yönelik faaliyetler yaparak değerlendirmektir.
Özcan Hıdır, 
Vakit Disiplini, Erkam Yayınları, s. 67
Umut vadetmek
Risk almak...Yaşamak da bir nebze risk almak değil mi? Aslında hepimiz sistemin bir parçası olmaya devam ediyoruz ,düşünmeden sorgulamadan yaşayıp gidiyoruz. Arsız arsız her sabah aynı güneşe uyanmak. Kahvaltı yapmak, aynı yollardan geçmek. Tekrar tekrar aynı rutini gerçekleştirmek. Ama bizi diğerlerinden ayıran risk almak. İnsanlara güvenmek de
İlişkilerde özveri mühim bir kavram, tüketmeye alışmışlığın yüzeyselliğinde herkes karşı taraftan bir şeyler bekliyor, insan önce kendinden vermeli ama bunu enayilik çizgisine taşımamalı, dengeyi sağlayabildiği sürece şahsiyetine hesap verebilir insan; denge her şeydir.
-Alıntı
İlişkilerde sevgiden söz ediyorsak bahane asla bir kavram olarak ön plana çıkmamalı; herkesin vakti kendisine göre elbette kıymetli ancak ayrılmayan vakit, bulunan bahane, takılan kulp sevgide her şeyi öldürür, ayrılmayan zamanı ve gösterilmeyen ilgiyi hiçbir sözcük savunamaz.
Farkındalık
Şimdi uyandım saatin farkında bile değilim
Belkide artık hiçbir şeyin farkında değilim
Farkında olmak güzel şeydi bir o kadar zor
Farkında olmak yaşamak gibi bir şeydi bir o kadar uzun
Meselemiz farkındalık ama ne ile ilgili olan
Aslında farkındalık insanın kendine kattığı bir ödül
İnsan kendinin farkında olduğu zaman dünya daha iyi bir
Vesselam...
'Merhamet yorgunluğu' diye bir kavram var.
Sürekli başkalarını düşünmek, başkalarına öncelik vermek, kendini ise
ihmal etmek. Merhamet yorgunu insanlar gün sonunda zihinlerinde binbir düşünce ile yorgun bir şekilde yatağa girerler, Merhameti önce kendilerine göstermedikleri için...