Dünyada en çok sevdiğim adamdan ümitsiz…Ömrümü onunla kavuşmaya feda ederdim ancak ömür olmadıkça kavuşma olmaz.Beş günlük kavuşmaya yirmi senelik ömrümü feda ederdim…
Aşkın Sen Hali
Ulaşılmaz hayaller ile duvarların örüldüğü,
Umutların canlı canlı gömüldüğü tek yerdi AŞK…
Yas tutmanın 3 günü geçmediği, sahte bir kıyametti yani…
Kimi zaman da özlemekten yorgun düştüğün,
Ayağa kalktığında ise;
Özlediğinin hayatına uzaktan baktığın,
Ve kavuşma kelimesinin mahşerde bile gerçekleşmeyeceği bir imkansızlıktı AŞK…
Devlet Dördüncü Yaşına Girerken
143. sayısı ile (17.4.1972) dördüncü yaşına giren Devlet gazetesi başyazısında hem kendisini hem de o günleri şu şekilde anlatıyor:
“Elinizdeki sayısıyla Devlet, 4. yayın yılına giriyor. Geride bırakılan sosyal, siyasi ve iktisadi sıkıntılarla dolu üç yıl. Türkiye tarihinin en nazik bir dönemini yaşıyor. Tam bu
Nâsır'ın başa geçişi büyük beklentilere yol açtı ve onun ulusalcı söylemi kısa sürede heyecan yarattı. Araplar, çok uzun zamandır günün birinde bir adamın gelip düşlerini - birlik, gerçek bağımsızlık, ekonomik gelişme, toplumsal ilerleme ve her şeyden önce onurlarına yeniden kavuşma - gerçekleştireceğini hayal ediyorlardı. Nâsır'ın o adam olmasını istiyorlardı, ona inandılar, onu izlediler, sevdiler. Başarısızlığı onları derinden sarsacak, liderlerine ve aynı zamanda kendi geleceklerine olan güvenlerini uzun bir süre için yitirmelerine neden olacaktı.
Sayfa 89Kitabı okuyor
Dostoyevski'den kaynaklanan Rus kültür geleneği benim gözümde olağanüstü büyük önem taşır. Günümüz Rusya'sında bu gelenek, ne yazık ki pek o kadar geliştirilememiştir. Hatta ihmale uğradıkları, dahası tamamen yok farz edildikleri bile söylenebilir. Bunun bir çok sebebi bulunur, en önemlisi de bu geleneğin temelde materyalizmle bağdaştırılamaz olmasıdır. Bugünün Rusya'sında Dostoyevski'nin bu tür bir ihmale uğramasının bir sebebi, yazarın kahramanlarında rastlanan, daha doğrusu yazarın bütün eserine sinmiş, ayrıca takipçilerinin en belirgin özelliklerinden biri haline gelmiş 'fikri bunalım' olsa gerektir. Günümüz Rusya'sında 'fikri bunalım' olgusundan niye bu kadar çok korkuluyor acaba?
Benim gözümde 'fikri bunalım' her zaman bir sıhhat belirtisi olmuştur. Zira bence, 'fikri bunalım' kendini bulma, yeni inançlara kavuşma çabasıdır. Fikri bunalıma, fikri sorunlarla yüz yüze gelmekten çekinmeyen herkes, eninde sonunda düşmek zorundadır. Başka türlü olması da beklenebilir mi? Hayatın uyumsuzluklarla dolu olmasına karşın ruhumuz uyum diye yanıp tutuşmaz mı? İşte bu çelişki, hareketin uyarıcısı, ama aynı zamanda acılarımız ve umutlarımızın kaynağıdır. Bizim fikri derinliğimizin, manevi imkanlarımızın onayıdır.
"Senin içindeki bu acıları aşıp yüreğine nasıl dokunabilir..."
Sayfa 137Kitabı okuyor
Kürtler, İnsan Haklarından başka hiçbir şey istemiyorlar.Türk halkına verildiği kadar dilini kullanma, kimliğine kavuşma, kültürünü geliştirme hakkı istiyorlar.
Sayfa 36Kitabı okuyor
