Bir insan her gün bir insana daha fazla bağlanır mıydı?
Bağlanıyordu...
İki kalp bir kafese sığar mıydı?
Sığıyordu...
İnsan anlaşıldığı değil yalnızca, aynı hisleri paylaştığı birine kendini anlatmayı gerçekten bu denli isteyebiliyormuş.
İstekler, düşünceler, fikirler ve hayaller. Her şey bizim için. Yarınlar ve gelecek... Bizim için. Geç kalmalar geç kaldılar bizi yakalamak için. Artık her şeyden öteyiz, birbirimiz için Ve bu yeterli, hayatı tekrar sevebilmek için...
Kalbi kırık çocuklar,
Eve döner annelerini kucaklar,
Peki bizim gibi kalbi kırıklar...
Kimin kapısını çalar?
Kollarını bize kim açar?
Kırıklarımızı hangi eller toplar; kesse de avuçlarını....
Rota çizildi... Kalp, sevdiğine kavuşmak üzere... Gün doğmadan, sabahlar olmadan... Öyleyse bir şarkı çal... Coşsun nağmeleriyle yıldızlar...
Allah'û Teâlâ kalbinize selâmet versin! Göğsünüzü genişletsin! Nefsinizi temizlesin! Cildinizi yumuşatsın! Bunların hepsi, hatta rûhun, sırrın, hafinin ve ahfanın bütün kemâlâtına kavuşmak, ancak Peygamberlerin en üstününe uymakla olur "aleyhi ve alâ âlihi minessalevâti efdalühâ ve minetteslîmâti ekmelühâ". Öyle ise, Ona uymak için ve Onun dört halîfesine uymak için çok çalışınız.
