“Beni üzen onlar değil ki. Her şey, tüm yaşamım üzüyor beni. Bazen kendimi düşündüğümde, ben bile kendimden tiksiniyorum. Ben neden bu kadar çirkinim?”
Sayfa 18Kitabı okudu
Ben parmak hesabıyla bir ömür yaşadım
Yükseklik korkusundan başım hiç dik durmadı
İğreniyorum kendimden bile bazan
Dünyadan her zaman
Fakat içimde kendimden bile sakladığım bir ümit vardı.
Sayfa 230
«Kendimi yıllarca yukarıda tutmuş, en zor saatlerde bile dik duruşumu elden bırakmamış, şimdiyse birdenbire hoyrat bir dilenciliğe düşüvermiştim. Bu tek gün, bendeki olanca düşünceyi kabalaştırmış, ruhumu yüzsüzlükle kirletmişti. En aşağılık satıcılar önünde küçülmeyi, karşılarında ağlayıp sızlamayı bile göze almıştım. Peki, neye yaramıştı? Ağzıma atmaya bir lokma ekmek bulabilmiş miydim? Kazancım yalnız şu olmuştu: Kendimden iğreniyordum.»
Sayfa 77
Çünkü ben kaçmak istiyordum, her şeyden kaçmak istiyordum. Kendimden bile.
Sayfa 158Kitabı okuyor
…Güneş bile gözlerimden içeriye girince, kendimden daha büyük bir karanlık denizine düşmüş gibi derhal sönüyor ve içimin rengini alıyordu.
