Vedalaşırken kendine, iyi bak derlerdi.
En son ne zaman kendime bakmayı bıraktığımı hatırlamıyorum.
Kendine iyi bak demelerinden nefret ediyorum. Hayır, ben kendime iyi bakamıyordum işte, gel de sana iyi bak demeyi istiyordum.
Ayrılırken veya telefonu kapatırken kimseye kendine iyi bak diyemiyorum benim ona baktığım gibi o kendine bakabilir miydi?
Ben kendine iyi bak demek istiyordum çünkü bir parçamı seninle bırakıp gidiyorum...
En güzel şey Beşiktaş 'ın attığı gol, en acı şey Beşiktaş'ın yediği goldür. Bu nasıl olur ; bu nasıl bir şey diyorum kendime ama hayat budur işte.
Zeki Demirkubuz
olmam gereken yerden çok uzaktayım,
belki de yoruldum, bilmiyorum.
öyle karışık,
öyle yabancıyım ki,
bu aralar kendime bile gelemiyorum.
Fyodor Dostoyevski
Hayat
Yorgunum Allah'ım.
Şikâyetçiyim, nefsimden davacıyım Allah'ım.
Beni senden, beni Kur'an'ımdan, beni benden çalan o nefse düşmanım Allah'ım.
Hakkım helal değildir.
Şelaleden akan su misali ömrüm tükenirken
Yerinde sayan "kendime" de dargınım...
Duygularımın ellerimden kayışını izlerken bana sırtını dönen hayata da...
Her bir düşüşte aldığım yaralardan, yüreğimin her seferinde gittikçe boğuk bi sesle "umut, umut" diye haykırışını da unutmuş değilim ben.
Ağlamayı dahi unutan gözlerimi de...
Ağlamaya hasret kalbimi de...
Sert dalgalara rağmen suya olan sevgimi de...
Ve onca şeye karşı beni unutmayan Rabb'imi de...
Dr. Günsarmalı