Yan yana geldikçe daha uzak
Birlikteyken daha kimsesiz
Bir ağrı sızım sızım yeri belirsiz
O da yalnız
Ben de yalnız
Acılar tütüyor bacamızdan
Görünmeyen taş duvarlar örmüşüz
Duvar olduk kendimize kendimiz
Ne yana dönsek
Kendimize çarparız.
Aziz Nesin
"Cehennem ötekidir."
Ötekine olan derin, ruhsal ihtiyacımız, tabiri caizse bağımlılığımız ötekini tam olarak bizim için cehennem kılar. İnsan münferit olamaz. Kendimizi dağ başlarında inzivalara kapatsak bile öteki hep bizimledir; anılarımızda, duygularımızdadır. Bağlarımız olmadan kendimiz olamayız.
Ünlü bir yazar Hitlerin Yahudilere karşı uyguladığı muamele bizlere uyandırdı ve açık bir şekilde Yahudilerin sığınabileceği bir halka ve vatana ihtiyaç duyduk ancak gerçek şu ki biz bunda da yanıldık Zira Biz Yahudilere zulmedenler Almanya Amerika Britanya ve diğer ülkelerde bulunup da Arap ülkelerinde bulunmayan gayri Sami unsurlarken Kendimiz için bir başka kişinin evini seçtik Halbuki Araplar da Sami ırkına mensupturlar ancak Biz hiçbir zaman borç senedi imzalatmak üzere Yahudilere eziyet yapmayan Araplardan da gönlümüzdeki dinin müdafaası sadetinde nefret ederiz.
Geçmişimiz, gerçeklere sadık bir kayıt değil, bir yeniden yapılandırma ürünüdür ve kimi zaman mitolojinin sınırlarında dolandığı da olur. Yaşantımıza ait anılarımıza başvurduğumuzda, bütün ayrıntıların tam tamına doğru olmayabileceği konusunda temkini de el-den bırakmamamız gerekir. Bunlardan kimi, insanların bize kendimizle ilgili anlattıklarından kaynaklanırken, kiminde de boşlukları akla uygun biçimde kendimiz doldurmuşuzdur. Bu nedenle kim olduğunuz sorusuna verdiğiniz yanıt sadece anılarınıza dayalıysa, bu, kimliğinizi de tuhaf, süreğen ve değişken bir hikâyeden farksız kılar.
İzlediğimiz filmlerden çalıştığımız işlere kadar her şey, “kendimiz” olarak özetlediğimiz nöral ağların sürekli olarak yeniden biçimlendirilmesene katkıda bulunur. Öyleyse siz, tam olarak kimsiniz?