Hayat bitirmiş bizi...
Hani nerede heyecanlar?
Nerede o eski umutlarımız?
Ya da biz mi bitirdik kendimizi?
Bitmek, tükenmek...ve gelmeyecek:
Mekânlar, zamanlar, kişiler ve kendimiz...
Kalb-i Na-şad
Kalpler ne kadar uzaklaşırsa, sesin volume o kadar artar, kalpler yakınsa fısıldıyla konuşmaya başlarsınız. Hatta artık kelimeler olmadan konuşmaya başlarsınız. Birlikte susarak konuşursunuz. Gerçek sohbet ehli olan insanlar, birbirinin sohbetini dinleyen insanlar, kelimelerle konuştukları gibi sessizlikle de konuşurlar, susarak, sükut ile de
Kendimiz olmak başkaları tarafından sürgün edilmemize neden oluyor ama başkalarının isteklerine uymak kendimizden sürgün edilmemize yol açıyor.
Ben samimiyet dinine inanıyorum. Samimiyete ateist olanlardan çok, samimi olmadığı halde samimi olduğunu söyleyen münafıklardan korkarım. Allah'ım ben en iyi insan değilim, en kötü insan da değilim ama en samimi insan olabilirim. Çünkü kendime yalan söylediğimde şerefsiz doğru konuş diyorum içimden hemen. Dünyanın kusursuz ahlaklı ve süper
Bazı seçimleri bilerek yapıyoruz da ondan...
PEKİ SİZ KAÇINCI BÖLÜMDESİNİZ?
Hayatta ne çok hatayı üst üste yapıyoruz.
Niye başımıza hep benzer şeyler geliyor?
Neden çevremizde bizi anlamayan insanlar olduğundan yakınıp duruyoruz? Neden hep ilişkilerimizden tatminsiziz?
Neden hep bir şeylerin arayışı içindeyiz?
Neden mutsuz evliliğimizi sürdürüyoruz?
Ya da neden kendimize zaman ayırmamız gerektiğini düşünürken bir türlü o vakti kendimiz için bulamıyoruz?
Cevap şöyle: Çünkü Biz çocukluğumuzda hayatımıza karar veriyoruz. Çarpıcı bir cümle öyle değil mi? Neden psikologlar 0-7 yaşın önemini vurgulayıp duruyorlar zannediyorsunuz? Çünkü bu küçücük yaşımızda hayatımızla ilgili bir senaryo yazıyoruz. Bu senaryoya göre de hayatımızda oynamaya başlıyoruz. Rolümüz terk edilen kadın rolünü oynamak mı? Hayatımıza sürekli bizi terk edecek adamları seçip çocukluk kararımızı pekiştirmeye çalışıyoruz.
Sonra da dönüp diyoruz ki;
“Ben zaten biliyordum. Bütün erkekler güvenilmez.” (:
Gam.zehir
@gamzehir
·20s
*1'inci Bölüm;
Sokakta yürüyorum.Kaldırımda derin bir çukur,
Düşüyorum içine. Kayboluyorum. Çaresizim.
İçinden çıkmam epey zaman alıyor.
*2'inci Bölüm;
Aynı sokakta yürüyorum, Kaldırımda derin bir çukur.
Yine görmüyorum. Yine içine düşüyorum.
Aynı yerde olduğuma inanamıyorum.
Benim suçum değil,İçinden çıkmam yine zaman alıyor.
*3.Bölüm;
Aynı sokakta yürüyorum,Kaldırımda derin bir çukur.
Orada olduğunu görüyorum, yine de içine düşüyorum.
Bir alışkanlık. Benim suçum, Nerede olduğumu biliyorum,
Hızla çıkıyorum...
*4.Bölüm;
Aynı sokakta yürüyorum,Kaldırımda derin bir çukur.
Çukurun etrafını dolanıyorum.
**5.Bölüm;
Başka bir sokaktan yürüyorum...**
Ve 5'inci bölümden sizi selamlıyorum (:🙂↔️