"Benim ne makam umurumda, ne başka bir şey," dedi, "insan gönlünün istediğini alamadıktan sonra başka şeyin ne önemi var?"
İnsan gönlü ne isterse alabilir mi? Keşke alabilse...
Hiç korkmamış olsaydım keşke.
Hiç bir korkuyu tatmamış olsaydı bilincim ve bedenim.
Korunmaya ve savunmaya gerek duymasaydım.
Korkuyu bilmeyen canımın istediği gibi davranıp, korkuyu bilmeyen canım istediği gibi konuşsaydım.
Gerçekten nefes alabildiysem her an.
Gerçekten yaşayabildiysem.
Ben olduysam sadece, en doğal halimle.
Gerçekte yaşayabilseydim keşke.
Öyle uyansaydım her sabah; öyle tat alsaydım, öyle dokunaydım, öyle koklayaydım, öyle duysaydım sesleri... Öylece, kendime özgülügumle, ve özgünlügumle olsaydım bu dünyada, bu rüyada.
Kendine özgü, özgün ve özgür.
Var olsaydım.
Olabilir miyim?
Keşke...