Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.24
Çerezlik kitap
Kitabın ilk sayfalarında tam olarak ne anlatılmak istediğini anlayamadım. Naass'ın hikayesini anlatmaya başlamasıyla akıcı bir hikaye ortaya çıktı. Naass kabile şefinin oğlu ve yeni genç kabile şefidir. Kabilesinde kendi için kız arar, fakat en olmadık kişiye vurulur. Daha sonra kendi geleneklerine göre kızı elde etme süreci başlar. Bu süreçten sonra tam düğün günü denizden yabancılar bulundukları yere gelirler. Burada yiyip içtikten sonra denizciler teknelerine giderler. Denizcilerin kaptanı elinde içki ve hediyelerle yeni evli çiftin yanına gelir. Alkol aldıktan sonra hareketleri kısıtlanan Naass'ın eşi Unga kaptan tarafından zorla götürülür ve Naass'ın macera süreci başlar.
Tarihe baktığımızda hep modern insanlar olarak tanımladığımız toplulukların geçmişlerinde hep yağmalama, katliam vb. şeyler görürüz. Hikaye içerisinde de adaya gelen yabancıların adaya uyum sağlayarak yönetimi yavaş yavaş ele geçirdiklerini görürüz. Çünkü modern insan aslında bencildir. Sadece kendini düşünür ve hiç ölmeyecekmiş gibi yaşar.
Naass'ın hikayesine dikkat ettiğimizde arayış sürecinin başlaması, bir sürü zorluğa katlanması vs. sonunda hayal kırıklığı oluşuyor. Çünkü insan hep kendi içindeki sevginin karşı tarafta da aynı ölçüde olduğu düşüncesine kapılıyor ve sonuç olarak hüsrana, hayal kırıklığına uğruyor. Şeker portakalından bir iki cümle yetiyor:
Neden benim gibi yapmayı öğrenmiyorsun?
Sen ne yapıyorsun ki?
Kimseden hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum.
Beklentiye girmeyen hayal kırıklığına uğramaz.
Herkese selamlar
José Maoro de Vasconcelos kaleminden;
Şeker Portakalı kitabına karar kılığında, ilk başlarda nasıl diyeyim, başka bir kitap okusaydık demedim değil.
Şeker Portakalı kitabını, herkes farklı anlatıyor, kimisi çok seviyor, kimiside benim gibi ön yargılı bu kitaba karşı.
Brezilya Edebiyatının klasiklerinden olan "Şeker Portakalı" yazarın başyapıtı kabul edilir. Yetişkinler dünyasının sınırlamalarına hayal gücüyle meydan okuyan Zeze'nin yoksulluk, acı ve ümit dolu hikayesi yazarın çocukluğundan derin izler taşır.
"Ne, hâlâ sen Şeker Portakalı'nı okumadın mı? Sana inanmıyorum! diyenler için müjde. Sonunda okudum!
Ön yargılarınızı kırın ve bu kitaba bir şans verin derim. Zeze o küçük yüreği ile sizin içinizde bir yere dokunacak emin olun.!!
Kitaptan Alıntılar;
- Kimseden hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum.
- Önceliği olmadığım insanlar için üzülmeyi bıraktım.
- İnce düşünen, incinir.
- Uyuyalım. İnsan uyuyunca her şeyi unutur!
- Onu yüreğimde öldüreceğim artık sevmeyerek... Ve bir gün büsbütün ölecek!!
- Senin yanındayken kimse bana zarar vermiyor ve kalbimde mutluluk güneş gibi parlıyor.
- Acımı gözlerinin içinde çekiyordum...
Çocuk yüreği unutur ama affetmez.
Kitabı ilk başta sıkıcı bulmuştum. Hatta abartılan bir şeyi okuyorum sanırım şuan diyip birkaç gün okumaya ara vermiştim. Daha sonra başladığım kitabı bitirmeden başka kitaplara geçmeyi sevmediğim için okuyup bitirme düşüncesiyle tekrar elime aldım. İyi ki de almışım. Hıçkıra hıçkıra ağlama isteğine sebep olan bir kitaptı benim
Bütün yaralarımızı aslında çocukken alırız, ama yasını zamanla büyüdüğümüzde tutarız. Bunu bu kitapla çok daha iyi anladım. Doğal olarak bir çocuğun yapdığı haylazlıklar ve bundan dolayıda ailesinden sürekli dayak yiyen Zézé.. Kitabı okurken onun ruh halini tam anlamıyla yaşadım. Ne kadar küçük olsa bile, bir dayanağın eksik olduğunu, birine bağlanmak istediğini ve sonradan hayatın acı gerçeğiyle, sevdiğini kaybetmekle yüzleşdiğini iliklerime kadar hissettim. Çünki yazar bunu en iyi şekilde kaleme dökmüş. Hikayenin sonunda göz yaşı dökmemek mümkün değil..
* Hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına uğramıyorum.
* Daha çok anlat," dedim.
"Hoşuna gidiyor mu?"
"Çok. Elimden gelse, seninle sekiz yüz elli iki bin kilometre hiç durmadan konuşurdum."
"Bu kadar yola nasıl benzin yetiştiririz?"
"Gider gibi yaparız."
* .. Neden benim gibi yapmayı öğrenmiyorsun?"
"Sen ne yapıyorsun ki?"
"Kimseden hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum."
* - Biliyor musun, insanları öldürüyorum Portuga.
+ Bunu nasıl yapıyorsun Zeze?
- Onları unutarak.
Hayatın anlamını ve yaşamanın tadını gerçekten tam anlamıyla bulduk dediğimiz anda aslında yeniden bir hüzün kaplar içimizi. Hayatın insanı üzen yanıdır bu. Eğer şuan mutluysan sırada pastadan senin payına düşen hüzün dilimidir her zaman. Hayatın acı yönlerini çok erken yaşta hisseden büyümüş de küçülmüş bir Zeze. Bazı anlar geldi ki, sana ben bile çok sarılmak istedim minik afacan.
️"Kimseden hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum."
️"Uyuyalım, insan uyudu mu her şeyi unutur."
️"Ama yakında, çok yakında iyileşecektim. Çocukların yaraları çok çabuk kabuk bağlar. Bana sık sık yineledikleri; 'evlendiğinde geçecek' cümlesinde olduğu gibi. Hatta çok daha çabuk."
️"Sanki her tuttuğu elinde kalıyor insanın, bu da büyük bir umutsuzluğa yol açıyor."
Zeze gibi olan her çocuğa sevgilerle…
Şeker portakalını sanıyorum ki okumayan yoktur. Bu yüzden bir incelemeden öte kitabın bende etkisini paylaşacağım. Bir çoçuk kitabı gibi görünse de bence büyüklerin daha çok okuması gerekiyor. Beni çocukluğuma götürdü... Yaramaz, söz dinlemeyen, hep kendi bildiğini yapan Zeze… Size de kendi küçüklüyünüzü anımsatmadımı?
Sadece bir farkımız vardı ;ben Zezenin aksine ailem ve çevrem tarafından fazlasıyla seviliyordum. Fakat ben onları bir türlü sevemiyordum. Çok az kişiye karşı içimde sevgi vardı ve ne yazık ki büyüdükce onlara karşı olan sevgim de azaldı…
Küçük Zezem bunları sana ve kendi çocukluğuma yazıyorum : “Biliyorum, küçük yaşta çok şey yaşadın ve hayattan fazlasıyla bıktın, canın çok yandı, günlerce ağladın, için için bittin. Ama inan bana küçüğüm, büyüdüğün de o anlar o kadar acı çekmene rağmen hayatının en güzel yılları olacak. Çünki büyüyeceksin ve her ağladığında hesap vermek zorunda kalacaksın. Saatlerle konuşacaksın, seni anlamayacaklar ve sen buna kızacaksın, kırılcaksın.Diyordun ya hani
“Kimseden hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum.”
Sen 5 yaşındayken kimseden hiç bir şey beklemeye bilirsin, ama genç yaşlarında birisine duyduğun sevginin, bir şeye sarf ettiğin emeğin karşılığını bekleyeceksin. Çok zaman umduğunu bulmayacaksın ve o zaman yaşadığın hayal kırıklığı canını her şeyden daha çok yakacak… Ama elbet bu da geçer.
Yine de sen kaç yaşın olursa olsun içinden şarkı söyleyen, yarasasının sevgisine inanan, Xururuca ile konuşan ve Portugasını her kesden çok seven Zeze olarak kal. O çocuk ruhunu asla kaybetme :)