Hayatta kendin dışında hiç kimseyle yarışma!
Diğeriyle yarışmaya başladığın andan itibaren kendinden çok diğerine enerjini, gücünü harcamaya başladığını ve asıl onu büyüttüğünü unutma!
Kimsenin iç alemine karışma,
kimseyi iç alemine karıştırma.
Kimseye iç alemini açma.
Gizli tut. Yan ama tütme.
İbn Haldun
Başka bir gün de bana şöyle demişti:
— Ona âşık olduğumu düşünmüyorsunuz ya? Hayır; bana yukarıdan bakan birini sevemem ben. Beni yola getirecek biri gerekir bana... Ama öylesi çıkmıyor karşıma. Çok şükür! Kimse avucunun içine alamayacak beni, hiç kimse, hiç!
— Öyleyse hiç kimseyi sevmeyeceksiniz?
Eldiveniyle burnuma vurup,
— Ya siz? demişti. Sizi sevmiyor muyum?
Kimsenin iç alemine karışma,
kimseyi iç alemine karıştırma.
Kimseye iç alemini açma.
Gizli tut. Yan ama tütme.
İbn Haldun
Kimsenin iç alemine karışma,
Kimseyi iç alemine karıştırma.
Kimseye iç alemini açma,
Gizli tut. Yan ama tütme.
İyi tarafıyla herkesi seversin.
“İyi tarafıyla herkesi seversin. Önemli olan kötü yanlarıyla da birini sevebilmektir. Her saflığın, içinde deliliği barındırdığı gibi canavarlar da hüzünlüdür.”
“Canavarlar, sevilmeyi keşfettiklerinde canavar olmayı belki bırakırlar.”
“Belki,” dedi gülümseyerek. “Belki de bırakmazlar. Ama fark etmez, seni sadece saçların kusursuz olduğunda veya öyle olduğu için değil, çok zeki olduğun için değil, kimseyle ilgilenmediğin için değil, diğerleri gibi olmadığın için değil, diğer bir sürü saçmalık için değil ve bir gün değişeceğini umarak değil, olduğun hâlinle seviyorum. Saklanmak ya da kaçmak zorunda değilsin; kendine hiç bakmıyorsun, ne kadar muhteşem olduğunu göremiyorsun, yaptığın her şey sana yanlış gibi geliyor; madem kendine güveniyorsun, madem unuttun, o zaman bunun peşinden gelmesine izin verme.”
“Deniyorum. Kasırgadan kaçmayı deniyorum ama karşıma çıkıp duruyor.”
“Seni korumama izin ver en azından.”
“Olmaz. Ne zaman geri gelse hep etrafımdakileri alıp götürdü. Bana bir şey olmadı, ben hep hayatta kaldım ama etrafımdaki insanlara bak.”
“Senin suçun değil.”
“Belki öyle,” dedim. “Belki de değil.”
Sayfa 220 - Martı yayınları, Nazlı, Ezel.Kitabı okudu
