Kişilik

Nasıl yorumlayacağımı bilemedim. Hangi kelimeler bir çocuğun, bir kadının, bir erkeğin kısaca insanın katledilmesini yorumlayabilir!!!

Yahudi Düşmanlığı, Yahudilerin biyolojik yönden aşağılık ırk olduğu varsayımına dayandırılmış, kiliselerin doğurduğu, beslediği ve karşı çıkmak için hiçbir şey yapmadığı, daha önceki önyargılarla da beslenmiş. Sadece yahudiler mi tabiki hayır

Çingeneler
Engelliler
Eşcinseller
Asosyal kişiler

Kalbinizi yaralıcak alıntılar herseyi göz önüne serecektir

* Üç hafta sonra hastaneye döndüm.Çocukların ölmediği lekeli humma bölümüne. Ancak yeterince yatak yoktu. Bazen aynı yatakta iki, hatta üç çocuk yatıyordu. Alınlarına küçük bir bant yapıştırıyor ve bantın üzerine numaralarını yazıyorduk. Ateşleri vardı ve sürekli içecek bir şey istiyorlardı. Hayır, hummadan ölmediler. Taburcu ettik çocukları. Ama korkunç derecede yorgunduk. Her gün on dolayında yeni çocuk geliyordu. Yeni gelen çocuk sayısı neyse o kadar çocuğu taburcu etmemiz veya çocukları ‘hastalık kuşkusu olanlar’ yerine hasta olduğundan ‘emin olunanlar’ grubuna katmamız gerekiyordu. Çünkü lekeli humma bölümünün hasta dosyaları Almanlar tarafından inceleniyordu. Çocukları biz taburcu ediyorduk, onlar, evlerine gidip açlıktan ölüyorlardı ya da her tarafları şişmiş bir şekilde geri gelip burada can veriyorlardı. Her gün yaşıyorduk bunları.

* Yahudi kadın ve çocuklar 14 ekim 1942’de Ukrayna’da Misocz’da bulunan gettodan alınarak Rovno yakınlarındaki bir vadiye götürüldü ve orada Alman polisleriyle Ukraynalı milisler tarafından öldürüldü. Bir şahit şöyle anlatıyor;

Moennikes’le birlikte doğruca çukurlara gittik. Kimse bizi durdurmadı. Bir toprak yığınının arkasından kesik kesik silah sesleri geliyordu. Kamyonlardan inen her yaştan erkek, kadın ve çocuk, elinde kamçıyla bağırıp çağıran SS görevlisinin emriyle soyunuyor ve ayakkabılar bir yere, iç çamaşırı bir yere olmak üzere, çıkardıkları giysileri gösterilen yerlere koyuyordu. Tahminen 800 ile 1000 çift arasında ayakkabıdan oluşan bir yığın, büyük iç çamaşırı ve giysi öbekleri gördüm.
İnsanlar hiç bağırıp çağırmadan ve ağlamadan soyunuyor, aileler birbirlerinin yanında grup halinde duruyor, birbirlerini öpüp vedalaştıktan sonra, elinde kamçısıyla çukurun yanında duran başka bir SS görevlisinin işaretini bekliyordu. Çukurun yanında durduğum on beş dakika içerisinde kimsenin yakındığını veya yalvardığını duymadım. Sekiz kişilik bir aile dikkatimi çekti. Kadınla adam 50 yaşlarındaydı. Bir, sekiz ve on yaşlarında üç küçük çocukları, biri yirmi diğeri yirmi dört yaşında iki yetişkin kızları vardı. Kar gibi beyaz saçlı bir kadın bir yaşındaki çocuğu kucağında tutuyor ve ona şarkı söylüyordu. Bir yandan da gıdıklıyordu çocuğu. Çocuk katıla katıla gülüyordu. Kadınla adam gözyaşları içinde yaşlı kadına ve çocuğa bakıyordu. Adam on yaşlarındaki oğlan çocuğunu elinden tutmuş, onunla sessizce konuşuyordu. Çocuk ağlamamak için kendini zor tutuyordu. Adam gökyüzünü gösterdi ve çocuğun kafasını okşadı. Ona bir şeyler açıklıyor gibiydi.
Çukurun başındaki SS görevlisi arkadaşına seslendi. Arkadaşlı yirmi kadar kişiyi ayırdı ve toprak yığınının arkasına gitmelerini emretti. Burada andığım aile de bu gruptaydı. Siyah saçlı incecik bir kızın benim yanımdan geçerken eliyle kendisini göstererek “Yirmi üç yaşında!” demesini hiç unutmuyorum.

Öteki Golyadkin, bir ihtiyaçtan mı, yoksa bir travmadan mı doğmuştur bunu roman boyunca idrak edemeyebilirsiniz. Belki de roman kahramanının kendi yapamadığı şeyleri yapabilen ikinci bir benliğe ihtiyacı olmasının sonucudur diyerek geçiştirebiliriz. Romanda sergilenen ruh bozukluğunun, sınır kişilik bozukluğu, şizofreni ya da ilgiye dayalı kendini kandırma olduğunu da iddia edebiliriz. Kesin olarak söylenebilecek ise Dostoyevski'nin iç dünya tanımlamada ve bunu okuyucusuna algılatmakta muhteşem bir dehaya sahip olduğu gerçeğidir. Ürpertici, zaman zaman ise komik, konusu itibariyle ise eşsiz bir klasik okumak isterseniz, bu zamana kadar klasiklerden uzak durduysanız, belki de klasik romanlara uzatacağınız ilk zeytin dalı "Öteki" olmalıdır.