Bu kitabı yaklaşık bir ay içerisinde bitirdim. En azından benim için tek seferde sindirilip hemen okunup tekrar rafa konulacak bir kitap değildi. Oğuz Atay’ın okuduğum ilk kitabıydı ama son olmayacak. Sevginin insanlara bakışını şu paragrafta çok doğru buldum; Kimsenin ilk sözlerine teslim olmazdı; Ergun gibi, ilk tanıdığı insana sarılıp onunla öpüşmezdi ayrılırken. İlk izlenimleri genellikle olumsuzdu, sadece, sessiz insanlar hakkında 'kibar ya da 'terbiyeli gibi yargılar verirdi. Böyle insanlar da çoğu zaman, ilerde gerçekleştirmek istedikleri çıkarları için yatırım yapan sinsi yaratıklardı. Bununla birlikte, büyük rezaletlere karışmadıkları sürece, kibar ve terbiyeli görünüşlü kimselere büyük itirazı yoktu. Ergun gibi, daha ilk bakışta amaçları belli olanlara gelince... onlar için düşünmeğe bile değmezdi. Kitapta bu tür alıntılayacağım bir sürü yer var fakat bir tane daha ekleyip bitireceğim. “Kafam cam kırıklıklarıyla dolu doktor. Bu nedenle beynimin her hareketinde düşüncelerim acıyor,anlıyor musun?” Bu yer beni o kadar kendine yakın hissettirdi ki..