Tanrı aşkına, madem böyle uçurumdan aşağı atacaktınız da beni neden göklere çıkardınız!
Sayfa 256 - CanKitabı okuyor
O halde insanla kitap arasındaki irtibat da çeşit çeşit olur. Kimi, kitabın deryasına dalar; kimi, kitapla sohbet eder. Kimi, hoca beller kitabı; kimi, dost diye ünler. Kimi, vefalıdır; kimi, nazlıdır. Kimi, gecelerini aydınlatır kitabın şavkında; kimi, seher vakti buluşur cananıyla.
Kitabın makul ve makbul olanını bulunca, okuyucu ile eser arasında bir özge muhabbet başlar. O andan itibaren kitap, okunan bir nesne değil, ziyaret edilen bir manadır artık. Lakin o mana, herkeste başka başka tezahür eder.
Kitap ki bitmeyen hazine… Oysa bizim nefesimiz bitiverecek bir gün. Okumakla süslesek dahi sınırlı şu ömrümüz. Fani dünyada günlerimiz sayılı. Zamanımız kısa, sermayemiz pek az.
İhya'nın Sahibi
Yıl 1058. Horasan'ın Tus şehrinde, Gazal mahallesinde yaşayan ve iplik eğirip satarak geçinen bir zat vardı. İsmi Muhammed'di. Âlimlerin sohbetinde aydınlanır, dükkânının bir köşesinde sessizce kitap okur, hüsn-i hat ile uğraşırdı.
Bir oğlu oldu Muhammed'in. Adını Muhammed koydu. Zamanını bir güneş gibi aydınlatacak, ilmini imanı ile yoğurup yüreğiyle ortaya koyacaktı. O çocuk İmam-ı Gazâlî'ydi. Tam adıyla Ebû Hâmid Muhammed bin Muhammed El-Gazâlî.
İnsanla kitap arasındaki irtibat da çeşit çeşit olur. Kimi, kitabın deryasına dalar; kimi, kitapla sohbet eder. Kimi, hoca beller kitabı; kimi, dost diye ünler. Kimi, vefalıdır; kimi, nazlıdır. Kimi, gecelerini aydınlatır kitabın şavkında; kimi, seher vakti buluşur cananıyla.
Kitap, gam götüren bir refik, irfan ile dokunan bir şefik, selametin izinde bir vefik...
Kitap, gönül ehlinin vefalı yâri, vaktin izzeti, zamanın enîsi...
"Tanrı aşkına,bırak da huzur içinde öleyim."
Sayfa 103 - Olimpos YayınlarıKitabı okuyor
Bana kitap göndermeni isteyip istemediğimi sormuşsun. Sevgili dostum, sana tanrı aşkına yalvarıyorum, beni onların boyumdurluğuna sokma!
