Değersizlikten korkmuyorum
Kimse için zor biri olmayacağım,
Kendim için sadeleştim
Sevgimi indirgedim gerçeklere
Şimdi kim gitse
Ben aynı bahçede aynı dalda güneşe gülümsemeye devam ediyorum.
Tek bir insan bulamadım adres soracak,
Kime baktıysam çamurla kaplıydı yüzü
Kime yaklaştıysam cinayet kokusu ustura gibi yüzüme indi,
Cami avlusunda kapkara bir adam elindeki kanı yıkamaktaydı.
Hayvana, bitkiye, doğaya? Yoksa daha da soyut olana, şiire, öyküye, sanata, inançlarına? İnsan, kendine ve bir başkasına tutunamayacağını anladığında kendini bir şeye adamaya mı başlar?