Bir hikaye.. Kısa ve öz kavramının tanımı olan kitap.
Bir oturuşta bitirebileceğiniz bu kitap siz de derin etkiler bırakacak.
Doktor Andrey ve hasta Gramov arasındaki konuşmalardan oluşuyor kitap.
Dönemin adaletsizliğine iğne batırıyor adeta. Ve tımarhanelerdeki delirtmiş olduğumuz insanların duyguları..
# Evet, vakıa bizim kitaplarımız var; fakat bu canlı konuşmalardan, karşılıklı münasebetlerden büsbütün başka birşey. Pek de doğru olmayan bir mukayese yapmama müsaade ederseniz, kitaplar nota, konuşma ise şarkının ta kendisidir.
# ..esasen ölüm, herkes için tabiî ve kanunî bir akıbet ise insanların ölmesine ne diye mâni olmalıdır?. Her hangi bir memur veyahut tüccar, mukadder olan zamandan beş veyahut on yıl fazla yaşarsa, bundan ne fayda hasıl olur?. Diğer taraftan hekimliğin gayesi, ilâçlarla acılarımızı azaltmaksa, gayrı ihtiyari hatırımıza şöyle bir sual gelir: Bu acıları ne diye azaltmalı?- Evvelâ: Söylediklerine göre acı çekmek insanları mükemmelleştirir-miş.. Saniyen: Şayet insanlık, haplarla ve damlalarla kendi acılarını hakikaten azaltmayı öğrenecek olursa, o zaman, şimdiye kadar değil yalnız sadece bütün felâketlere karşı bir sığmak teşkil eden, fakat ayni zamanda bir saadet ve bahtiyarlık temin eden din ve felsefeyi tamamen terk eder.
Kitabın dili hakkında da fikir sahibi olmuşsunuzdur umarım.
İyi okumalar..
