Belki de çok şey bekledin."
"Birinin beni anlamasını beklediğim için mi?"
"Bu oldukça zor. Sürekli gizleniyorsan."
Başını iki yana salladı. "Belki de istemiyorum. Bilemiyorum artık."
İnsan teninin yumuşak pragmatizmi, insan yapımı olsun, ilahi olsun, hiçbir muammanın alçaltamayacağı ya da azaltamayacağı bir şiirsellik taşır; aslında tek yaptığı şey,.neden olmak, sonra yürüyüp gitmektir.
"Yaşamımın çoktan mahvolmuş olmadığından bile emin değilim."
"Bu kendine acıma duygundan kaynaklanıyor. Gerçek sen bu değilsin."
"Bu, korkaklık."
"Bu da gerçek sen değilsin."
"Aslında yapman gereken şey ihtiyacın olduğunu hissettiğin şeydir. Öbür insanların cehenneme kadar yolları var."
"Nasıl vazgeçeceğimi bilemiyorum. Benim sıkıntım bu. Kararsızlıktan her şeyi son ana bırakırım hep."
İnsan ya doğuştan itibaren aşırılığa kaçan, acımasızca ben merkezci, duygularla düşünceleri ayrı yerlerde tutabilen bir mizaç taşırdı ya da taşımazdı...