Abim Deniz

Baba Mektup elinize geçmiş olduğu zaman aranızdan ayrılmış bulunuyorum. Ben ne hadar üzülmeyin dersem yine de üzüleceğinizi biliyorum. Fakat bu durumu metanetle karşılamanı istiyorum, insanlar doğar, büyür, yaşar, ölürler,önemli olan çok yaşamak değil, yaşadığı süre içinde fazla şeyler yapabilmektedir. Bu nedenle, ben erken gitmeyi normal karşılıyorum, ve kaldı ki, benden evvel giden arkadaşlarım hiçbir zaman ölüm karşısında tereddüt etmemişlerdir. Benim de düşmeyeceğimden şüphen olmasın, oğlun ölüm karşısında aciz ve çaresiz kalmış değildir, o bu yola bilerek girdi ve sonununun da bu olduğunu biliyordu, seninle düşüncelerimiz ayrı, ama beni anlayacağını tahmin ediyorum. Sadece senin değil, Türkiye'de yaşayan Kürt ve Türk halklarının da anlayacağına inanıyorum. Cenazem için avukatlarıma gerekli talimatı verdim. Ayrıca savcıya da bildireceğim. Ankara'da 1969'da ölen arkadaşım Taylan Özgür'ün yanına gömülmek istiyorum. Onun için cenazemi İstanbul'a götürmeye kalkma, annemi teselli etmek sana düşüyor, kitaplarımı küçük kardeşime bırakıyorum, kendisine özellikle tembih et, onun bilim adamı olmasını istiyorum, bilimle uğraşsın ve unutmasın ki, bilimle uğraşmak da bir yerde insanlığa hizmettir, son anda yaptıklarımdan en ufak bir pişmanlık duymadığımı belirtir, seni, annemi, ağabeyimi ve kardeşimi devrimciliğimin olanca ateşi ile kucaklarım. Oğlun DENİZ GEZMİŞ

Merve

İdam günü gelip çatınca, o sevdiğim, alıştığım giysilerimi giyeceğim: postallarımı, parka mı. Beyaz ölüm gömleğini giydirmek isteyecekler, giymeyeceğim. Kesin. Direneceğim ve giymeyeceğim. Öyle her zamanki eyleme gidiş tavrımla gideceğim. Yok, tıraş falan da olmayacağım. Gidip, oturup, önce bir sigara yakacağım orada. Sonra demli, sıcak, güzel bir

Reklam

Merve

Nihat Erim'in başbakan olarak yeni hükümeti kurduğu gün, Deniz Gezmiş için dava açıldı. Dört suçtan, idamla yargılanacaktı. İddianameyi yazan isim, sonradan ünlenecek bir savcıydı: Nusret Demiral... Suçlama ise; "gizli örgüt kurarak devlet topraklarını yabancı bir devletin hakimiyeti altına sokmaya kalkışmak"tı. Oysa kısa hayadan boyunca hep buna karşı, bağımsızlık için savaşmışlardı.

Merve

Hiç kuşkusuz Deniz istese üniversiteyi uslu akıllı bitirirdi. Evet "efendimcilik " ve "çıkarcılık" politikasını meslek edinerek bozuk düzenin en yağlı ballı yerlerine tırmanabilirdi. Yetenekleri üstündü.Çalışkandı. Üniversitenin mezunlar kapısından çıktığı saat, mutlu azınlığa katılmak için önünde bir engel kalmıyordu. Yoksul köylülerin, mazlum emekçilerin, fakir insanların az gelişmiş Türkiye 'sinde Deniz ve arkadaşları bir yağlı kemik kapmak isteseler, elbette muratlarına ererlerdi. Ülkücülük yoluna baş koydular. Ve inançları uğruna ölümü göze aldılar. Yalnız kendilerine değil, belki de çok şeye zararları dokundu. Çıkmaz yolları zorlamakla kendilerine yazık ettiler, gerici ve tutucu siyasi iktidara, devrimciler aleyhine büyük propaganda fırsatı yarattılar. Deniz ve arkadaştan suç işlemişlerdir. Ve bunun cezasını göze almışlardır. Ne var ki, asıl suç onlarda değil, onları bu yollara iten namussuzlar koalisyonundadır. Üniversiteli gençlerin devrimci dinamizmini, Türkiye'nin yükselişi için itici güç olarak değerlendiremeyen her siyasi iktidar, suçlu olacaktır. Öyle bir düzen kuralım ki, çağdaş uygarlığa hasret Türkiye'nin devrimci gençleri, bu düzenin en taze itici gücü olsun.Bu düzeni kuramayan yaşlılar, menfaat şebekelerinin siyaset sahnesindeki kuklaları olmaya devam ettikçe, gerçek suçlu olmaktan kurtulamayacaklardır.

Merve

"İsteseydim oluk gibi kan döker, yüzlerce polis ve jandarmayı öldürebilirdim,” dedi. “...psikolojimin insancıl yönü, 550 liraya emir kulluğu yapan polis ile jandarmaya tetik dokundurmama izin vermedi."

Merve

İşte orada ölümü de düşündüm. Ölüm pek ürkütücü gelmiyor insana. Yine de ölümü kabul edemiyorsun. Kesin bu. O ara bilimi falan düşünüyorsun. İki yüzyıl, üç yüzyıl sonrasını düşünüyorsun. Bilimin insanlığa getireceği şeyleri. İçinde bulunduğun durum anlamsız geliyor sana, saçma geliyor.lonesco'nun oyunları gibi bir şey. Yaşaman gerektiğini