Etrafımızdaki tüm acıları biz de çekmeliyiz. Hepimizin ortak bir vücudu yok,ancak büyümesi bir. Buda bizi şu veya bu şekilde tüm acıların içinden geçiriyor.Bir çocuk nasıl yaşamın evlerinden geçerek gelişir,yaşlanır ve ölürse biz de şu dünyanın acılarına çekerek gelişiyoruz.Bu bağlamda hakkaniyete yer olmadığı gibi,acıdan duyulan korkuya veya acının bir ödül olarak gösterilmesine de yer yoktur.