Valideynlər övladları ilə ünsiyyət qurub həyatlarının necə keçdiyini soruşmurlar. Vaxt tapdıqca bir az sığallayıb əllərinə bir oyuncaq verib, "Uşaqlar, indi gedin, özünüz oynayın" deyirlər. Əslində bu, "Nə edirsiniz-edin, gözümdən itin, yetər ki, bizi rahat buraxın" deməkdir. Uşaqlıq dövrü, uşaq ağlı və qəlbi baxımsız tarla kimi boş qalır. Çünki ora heç bir yaxşılıq toxumu səpilməyib. Onlara yaxşılıq, dürüstlük və sevgidən bəhs edilsə də bunlar bayağılaşmış, sıxıcı və soyuq ifadələrlə izah olunur. Uşaq zəkasını canlandıracaq və onların marağını çəkə bilən cümlələr qurmağı bacarmırlar. Onların həssas qəlbini isidəcək heç bir şey etmirlər.