Müjgan Tekin üçüncü romanında üç zamanlı bir öyküyü kaleme alıyor.
Neden sonuç ilişkileri kurularak aklanan katliamlar, ayrılıklar, ölümler... "Ermenilerin bir kısmı, Çarlığın kışkırtmasına uyup silahlanıp çete kurmasalardı tehcir kanunu çıkmayacak, onca Ermeni ölmeyecekti", "Türkler zamanında Ermeni'leri Anadolu'dan koparmasaydı, Azeriler biz Türk'üz demeseydi, Hocalı olaylar yaşanmayacaktı." Hep bir kılıf vardı. İnsanlığın kaybedilmesi için hep bir kılıf vardı. Oysa acı aynı acıydı. Ortak acıydı. Tüm bu sonu gelmez olmasaydılar her iki taraftan alıp götürmeye devam ediyor.
Müjgan Tekin "Ağıt; Ararat'tan Ağrı'ya Yükselen Çığlık" romanı ile herkesi bir kez daha durup düşünmeye davet ediyor.
1915'te Türkiye'de yaşanan olaylarından sonra bir Ermeni kızı Türkleşmiş, 1990'lı yılların başında Karabağ'da yaşanan olaylardan sonra bir Azeri kızı Ermenileşmiş. İnsanın dilini, dinini, ulusunu seçme şansı yoktur. Bir Ermeni kızı, Türk bir ailenin yanında Türkleşebiliyordu. Bir Türk kızı da Ermeni bir ailenin yanında Ermenileşiyordu.
Herkes kendine bu soruyu sormalıydı. Nefret ettiğim bir toplumun üyesi olarak doğabilirdim. O zaman düşman şimdi ait olduğum toplum mu olurdu?
