Hiç unutmam, en hoş hatıralarımdan biridir: İcabı hal, bir defa , buğdayımı eşeğe yükleterek kendi elimle iki sa at ötedeki değirmene götürmüş, alelusul nöbet beklemiş, öğütmüş, elenmiş ve dönmüştüm.
Sabah alacası içinde ve gurbet ilinde, merkebini önüne ka tarak bir İstanbul çocuğunun değirmene gidişi hoş, hazin.